од (предл.) - студен (прид.)

- На извршување! - удира тој нога од нога, тапка со тешките чизми врз замрзнатата земја, крие лице од студениот ветер, и свртува грб на лапавицата.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И иако сето тоа стануваше сѐ понеподносливо со стареењето на неговото тело, зарем не беше доволен знак дека ова не е природен поредок на нештата ако срцето на човекот му се стега од неудобност, од нечистотија и од недостиг, од бескрајните зими, од лепливоста на чорапите, од лифтовите кои никогаш не работат, од студената вода, од лутиот сапун, од цигарите што се истресуваат, од храната со нејзиниот необичен, гаден вкус ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- А што има ново кај вас? - праша Рада и се стресе од студена пот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Го носел со себе од студениот север сѐ до топлата Африка.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Но и без да погледнам знам дека куп подвижни кумулуси го составуваат од бели облаци ликот на големиот Сталин, од студените дни Јосиф Висарович Џугашвили. Тој, ти кажувам.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Калија стана од плочите, и сега таа, заедно со Марко, почнаа да го креваат Бошко од студените камења.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Затоа пак Миклош, кој, несфатливо како, разбра сѐ од нејзините зборови, прибрано ја пофати Калија под мишките и почна да ја станува од студените плочи.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Запалија борина колку да каснат, штрбнаа од чаденото месо за продавање, пивнаа од студеното винце.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Бараа начин, пат да се ослободат од тоа проклето место, да избегаат од студената сенка на ѕидот. Не, такво место немаше.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Се почувствував изгубен. Пот ми го покри челото како венец од студена, влажна земја.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Му пристуде од студената вода на нозете. Старецот не го сеќаваше студенилото.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Суштеството беше премногу запоставено, желно за мирен сон, гладно за духовна храна, премрзнато од студените погледи на Еразмо со кои секојдневно беше шибано, како потсвесна самоомраза, небезбедно од острите стрели на стравот на Еразмо, што напаѓаа со налет врз него секојдневно, згора на се, осудувано со самообвинувања поради немоќта да се сака себеси.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Трајче донесе вода. Огнен и Горјан слатко се напија од студената вода.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Најмногу се плаши од сида, кламидија и од студена вода.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Еден поглед неприметен од студениот плочник моли за воскресение.
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Затоа сега минуваме како крај зафрлена станица оти место рацете ни мавта една голема црнина тага од студен мразулец што виснал од балконот и балансира укочена пред црната вистина на сонот.
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Ноемврискиот ветер ја протресе куќата и додека таа зборуваше снегот повторно заврна од студеното, челично небо.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)