Но конкуренцијата со Бугарија од страна на Србија по македонското прашање од политичка и национална страна ги извика на политичката сцена и самите Македонци.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
73. Очевидно од политички опортунитет, авторот премногу инсистира на „правичноста” на руската балканска политика, сметајќи секако дека со тоа ќе се придонесе за прифаќање на програмата на МНЛД и од официјалниот С.Петербург при подготовката на спроведувањето на реформите.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
За таа причина некои од политичките партии ја клеветеа Русија како непријателка на Бугарија и на сѐ бугарско, најмногу за поддршката на српската пропаганда од страна на Русија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Затоа и денес сечат вени по најразлични бараби од политичката, музичката и целата квази елита...
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Тие, поучени од примерот на Бувар и Пекуше, сакаа вината, односно глупоста за намерното чистење на балканските јазици, најчесто од политички причини, да ја видат кај институциите на времето.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Моќта на личностите од политичката митологија никогаш не исчезнува. Макар колку да ги закопуваш и презакопуваш.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Башевски, меѓутоа, оди и натаму, така што античкиот мит за наследениот грев го комбинира со иронизирањето на идејата која во текот на југословенските војни беше поттикната од политичкиот концепт според кој традицијата, историјата и потеклото, се клучните компоненти без кои, наводно, не е можно да се доврши личната, ниту националната индивидуација.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Тие оделе дотаму што сметале дека, ако од политички причини не можеле да се отстранат членовите на ЦК, барем требало да се направи неможен нивниот опстанок во Солун.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Во нашево време, кога старите „пролетери“ станаа малограѓани (а лумпенпролетерите главно се исклучени од политичката сцена) фашизмот на утрешнината ќе ја најде својата публика во тоа ново мнозинство.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Нивните хумористични емисии понекогаш се слушаа повеќе и од политичките говори. Не само кадровикот, туку и директорот требаше поначесто да ги зауздува преку уредникот да не претеруваат, да не му наштетуваат на опшеството, да не му поставуваат непотребни сопки во неговиот бесконфликтен напредок.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Раскажуваа за своите мисии во поединости, а беа повикани да сведочат за одредени прецизни работи за земјата во која требаше да замине некој од нас, за врвни луѓе од политичкиот живот дамна исчезнати, за настани кои ја беиле изгубиле нивната актуелност.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Но командантот на бродот сепак сметал оти непримерното однесување на граѓанството не било од политички причини.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
И покрај сѐ, повеќе децении, Мајка убаво ги разбираше Татковите резерви за враќањето кои беа и од политичка природа.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)