Рано е отелена, а изгледа теленцето е слатко, не може да а повлада, — се јавува Никола Косов, еден од многуте мераклии на убаво винце, поубава ракиичка и најубави невести, иако веќе стар.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Штом се симнала на станицата, се збунила од многуте возови, од преголемиот перон и од луѓето, кои се вртеле околу неа, но никој не ѝ го разбрал јазикот, ниту пак таа нивниот.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
А вината всушност била кај неа: од многуте абортуси што ги имала во младоста, сега ѝ се светеле.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Знаев дека тоа ти е само една од многуте крпеници на нашите неврзани и изнасилени разговори кои требаше да го спакуваат некако она што го правевме и кое во тој период тебе можеби и ти годеше,“ му рече Деница.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Се напрегнува Антуш Крстин да ја најде вистината од многуте претпоставки на гласовите што се над него и во него, во неговата крв.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Чадот од многуте оџаци се испреплетка губејќи се лесен и подвижен кон облаците.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Се морничавеле исплашени од многуте прикаски дека мечкиниот свршеник ќе почне да се дебели од женско месо.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
По таа вест што ја донеле изѕемнати дрвари со големи шубари и со трпки под кожата, селаните попусто поставале заседи и острозаби стапици, најмногу по врвиците што се спровирале низ северната црногорица.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Погледот, закован во една од многуте греди, станува матен.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
- Дваесетипет по туѓ газ ич не болат! – ја спомнав резигнирано едната од многуте потврдени од животот поуки - Детски муабети – беше коментарот на Господ, и за прв пат откако го запознав насетив во неговите зборови трепет на сочувство.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Зарем навистина во тој момент му заличив на ѕверка, скршена од железото на стапицата, која нестрпливо очекува да биде докрајчена?
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
И никој од нас не мисли дека и тој утре вака ќе биде испратен и дека можеби ова тивко чекорење зад црната кола покриена со цвеќе ќе му биде последниот марш од многуте маршеви.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
-Кога човекот вистински живее, тој е како оној прасков цвет – зборуваше старецот, покажувајќи еден од многуте цветови на дивата праска што сееше миризба над нивните глави.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)