И не сета можна публика, особено не онаа стручната, составена главно од историчари на уметноста, од ликовни критичари, од сликарски истомисленици и од постојани љубители на премиерни изложби.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
(Три примери од ликовните уметности: “класичниот” лавиринт од доцната ренесанса; дрвениот свод во Palazzo Ducale во Мантова; деформираниот крстовиден лавиринт на Лелио Орси, и /современиот/ на Фабрицио Клерици, “Минотаур јавно ја обвинува својата мајка”.)
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)