од (предл.) - заден (прид.)

Држење на пролите во континуиран страв од војна и набљудување од Големиот брат, вовлекување подмолно на систем на фашизам од задна врата, оков на нашиот врат.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
Тоа е факт, другари... - Да живее другарот Захаријадис! - викна некој од задниот ред.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Дојде од купатилото гола. Од задниот дел на косата и плешките, кои не успеала да ги забрише со крпата, ѝ се тркалаа капки вода кои продолжуваа надолу по телото во кривулести поточиња сѐ до задникот и бутовите каде се распрснуваа и, така разлеани, целосно ја препокриваа кожата која со влажниот слој добиваше проѕирна жолто-руменеста боја со необичен сјај.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Елефтерија дотропа до него, го фати през половина од задната страна, се стегна во него, се исправи со раменото под неговата мишка и рече без сериозно да го мисли тоа: „Забележуваш ли колку сум повисока?“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
А бидејќи носењето на сандакот е добивка за секого, како што објасни оџата, мажите се сменуваа на секои десет чекори во носењето: ги сменуваа предните двајца, а тие се повлекуваа на местата од задните двајца.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Сонцето веќе се стркала над Чукарот, високиот гол врв од западната страна на Гогов Валог, а старецот и Бојан уште беа на ливадите. Косеа и ја превртуваа тревата да се суши.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Почна од задниот крај да се свива како сламка на пламен.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Продолжи да позема шејови и луѓе од вагонот, а Трифун и Сотирчо како да беа истуркани сосема на крајот од вагонот и така истуркани таму се залажаа да признат од задната страна на вагоните.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ги раскрили двете врати од задниот дел на карванот и почна да го товари багажникот неисчистен откако го беше купил како половен: ногалките од школската табла, топот платно, летвите за распнување на парчињата платно во различни формати, рачна пила, чекан за ковање прави и клешта за вадење криви клинци, полни кантички со нови бои, врзоп четки во сите должини и дебелини, пачка шпахли, самоделска палета од шперплоча во облик на енормно зрно грав, шише со терпентин и шише со растрворувач, а на крајот и куп крпи за бришење на маслосани раце и по некој мрсул солза.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Па учителке нема облаци, - писна нечие гласче од задната клупа.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
„Има ли уште некое прашање?“ „Има!“ од задните редови скокна една ученичка.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)