Еве, на пример, една анализа на специјалистите за тајните на Шекспир; според системот a=1, b=2 итн., сѐ до y=23, z=24, со „адиција“ од вербалниот монструм во Загубениот љубовен труд: honorificabilitudinitatibus (бројната вредност изнесува 287) се добива: Hi ludi, tuiti sibi, Fr. Bacono nati.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Онаа што сакам да го сугерирам е: за смислено да интерпретираме дадена ситуација ние повикуваме стотици шеми од нашето „множество на шеми” и дека искуството собрано преку целиот наш живот, вештините и општото знаење, нашите сеќавања за различни случки, може да е кодирано во таква лична „енциклопедија” од илјадници шеми, збогатена и од вербалниот домен за да инкорпорира и репрезантации на акции и перцепции, мотиви и емоции, лични и социјални интеракции и на крај, на јас-ството.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Првата ја крши девојката која одбива да се преправа и му упатува на Ондин забелешка надвор од зададените рамки реагирајќи на неговото позерство пред камерата.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Втората, уште погруба, ја крши Ондин, кој сфаќајќи ја оваа забелешка преминува од вербални на физички удари, и јавно, пред камерите, ја казнува девојката, однесувајќи се како личност со не само неограничена лична слобода, туку и како некој кому сѐ му е дозволено.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)