Од бујниот Вардар до Соча и Драва  во секое срце денес радост плива, - Републико  наша, мила братска стрео,  да си вечно славна, да си вечно жива. 
               
             
           
            
            
              „Мое село“
               од Ванчо Николески 
              (1950)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Иако вренеше снег, патот беше чист и така речиси во првите попладневни часови се најдовме во убавата Прага, расечена од бујната вода на познатата река во историјата на чешкиот народ - Влтава.
               
             
           
            
            
              „Патувања“
               од Никола Кирков 
              (1982)