од (предл.) - чанта (имн.)

Знаејќи си ја болеста, со крајни напори извади бонбона од чантата.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Коњчето Дорчо беше врзано за една бука: Планински извади од чантата бележник и напиша: „Драги Тале, двајцата другари, што ги прати, дојдоа.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Татко извади од чантата дебелкав плик со пари и, подавајќи ѝ го, рече: - Ах, ќе изумев.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
- Го извади од чантата Прогласот на Македонското Друштво во Женева упатено до народите во светот и до Конференцијата на амбасадорите во Лондон во која се образложува барањето за сопствена држава и почна да го чита, но полковникот Бонети го прекина: - Такви обединувања на Балканот никој нема да дозволи...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Поштарот извади од чантата мал долгунест плик за синот на Димитар Никола, учител во пензија, дооден болникав старец.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)