од (предл.) - цар (имн.)

Исто така, овој историски поглед покажува дека речиси во сите времиња се забележува силно работење на народниот дух врз културно-историска основа, резултат на која се јавува образувањето на силна македонска држава од царот Самуил и богата народна литература.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Слепиот Тимон им викаше на луѓето: „Работата гледајте си ја, луѓе: не одете по умот нивни, зашто ќе ви го однесат; и персискиот цар не видел аир од нив: за да им го олесни тешкиот живот на луѓето, побарал од царот на Индија да му испрати даровити музиканти што ќе го веселат народот.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Му го однесол зајакот син му од царо на царот.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Го сторил син му од царот тебдил и го пратил кај момчето да купи еден од зајаците, колку пари ќе сакат, толку ќе му даел.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Коа виде бабата оти лушпата му ја скршил син му од царот, го проколнала вака: - Оф, бре синко, заошто ми ја скрши лушпата од јајцето, со позлатеното јаболко?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Гледајќи тоа нешто син му от царот, се насмеал на тамавќарл'ко од бабата и фрлил со позлатеното јаболко на една лушпа од јајцето на бабата, та му се скршила лушпата.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Е, што вака де, што де?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Еќикат, чорбаџи, си имал ферман од царот - му рекол на тепачот - ем тамам се четириесет бентои; види вамо, чорбаџи, се свртел откај тепаниот, шуќур што не те отепал наместо овој чорбаџија, чунки со овој ферман што го имал овој чорбаџија и мене да ме тепа, нема што да чинам, толку се салам бентоите што се пишани внатре, со тургата од царот.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Ете, вака треба чевлите да се чинат мукает; ако ји носам до аџил'к, треба парчиња да се сторат, ја за појас нема да се скинат, а пак нозете и да се скинат, ми се домародни.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Царицата и самиот цар се сториле тебдил и еден по други беа ошле кај момчето, та беа му купиле по еден зајак за како од како да му ѝ скусат зајаците, арно ама момчето било итро како некој ѓаол, тики ѝ сетило и царот и царицата, та му зело пари многу и му удрило по еден муур на буто.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)