Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Кај нас во Македонија, беа наопаку превртени работите: Тие што се вредни и работат, се сиромашни, затоа што се малку платени за вложениот труд од утро до вечер, а тие што се мрзливи се богати затоа што живеат убаво од експлоатацијата на чесниот работник...

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

И не се праша во таа куќа, дали е делник или празник: коприната шушка од утро до вечер.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Северниот ветер што дуваше од утрото, ги беше скршил некаде своите крилја, па сега изгледа над планината струеше топол јужен ветер.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Логотетот сѐ така еднакво се смееше, и веќе стануваше непријатно; тоа го почуствува и Филозофот и продолжи: „Оче Стефане; ако секој ден чиниш чтение, од утро до мрак, и така правиш шеесет години, колку чекори книги од твојата библиотека можеш да прочиташ? Не повеќе од еден до два чекора.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Низ растурени крошни од зрело класје, штурецот мелозвучно од утро до вечер пее, ли пее уморно селанецот, клас по клас житото си жнее...

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Ги ѕидаа, тие нови куќички, во еден прекрасен ред, се радуваа заедно со дечињата, што беа останати без куќи во оние неколку воени ноќи, така што веќе беа одвикнати да имаат своја дома, а сега од утро до мрак стоеја крај нивното градилиште и гледаа како никнат нивните нови куќички со своите чудно умни и не според возраста загрижени очи, а после очите на сите мајстори им солзеа, заедно со придушениот плач, измешан со бранливата и надојдената во сапови смеа, на тие дечиња, додека им помогнуваа да се населат.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Камената зграда штрчеше сред тажна панорама, чијашто боја остануваше од утро до зајдисонце сивопепелава.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Од утро до вечер рмбаа на малото парче земја кое што го имаа за да може тој да студира и да стане адвокат.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Ниту во Татковото, ниту во семејството на Камилски, не можеа да разберат што вистински работат двајцата пријатели наизменично во нивните библиотеки од утро до вечер.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

А беа тешки времиња, во многу семејства тешко се врзуваше крај со крај, често на портите тропаше гладот.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

На жени, мажи и деца, на сите им помагаше со тревки кои ги береше во месец мај на едно повисоко место, таму каде што најпрвин пролетта се развива и каде што сонцето грее од утро па сѐ до доцна вечер.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Им аргатуваат од утро до вечер на каданите по куќите на агите.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Тендери фрчат, во мозок нѐ дупчат опортунисти во кабинет чучат полни кафани од утро до пладне студенти учат за курово здравје Има ли спас од поскапо парно редици долги во социјално и ако завршиш катастрофално скапо е дури и во погребално Избави нѐ Оче од банкари алчни себични луѓе и денови мачни избави нѐ веднаш од шалтерска стока до кога каматата Оче ќе скока?

„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)

Беше неделен ден. Врапчето уште од утрото стоеше крај прозорецот и не сакаше да јаде.

„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)

Тие соништа имаа чудна сила, невидлива, но доволно силна.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Кога бев дете имав свои детски соништа, сонот го сакав повеќе од утрото и новиот ден.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Скоро секој ден исто и исто, како удирање со две стапчиња на барабанче. Од утро до вечер.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Потоа, природно, прикаската се оддалечува од Утрото, од Еда Бранов од Струмица, но вреди да се сослуша до крај овој унер од човек: „А јас три години потоа на правина бев останат без работа.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Од утро до вечер, за парче леб, ги кинеа плодовите и ги складираа во буриња.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Мегалон, затворен во својот прекрасен дворец, од утро до вечер сметаше и пресметнуваше колку пари ќе му донесат неговите житни полиња, неговите маслинарници, неговите бродови.

„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)

Јас бев неодамна вратена од Лондон, и таму со Ивана цел еден ден, од утро до вечер, поминавме во еден забавен парк полн со најлудите и најстрашните тобогани, возови, лулашки и разни други чуда, што ни во Евродизниленд во Париз ги немаше, па рингишпилот не ми беше никаков предизвик.