од (предл.) - темнина (имн.)

Сепак изнурка од темнината, грчовито држејќи се за една идеја.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ќе нè приберат ли гнездата меѓу смреките Меѓу сливите, меѓу миризливите Ткаежи од темнините и зраците?
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
Смислата на победите или поразите во нивните битки со зборовите ветерници не можеше никој да ја разбере, а често и тие самите не ја разбираа, но ги крепеше надежта дека следи секогаш другиот ден, новиот збор извлечен од темнината на минатото во светлината на новиот ден...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Човекот што дојде да седне со нив изникна некаде од темнината.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тука душата на собозљубен Стефан Лествичник, името што си го смени поради лажно видение, не издржа и од темнината, со свеќа в рака се јави: „Ако е така како што глаголиш, Филозофе, тогаш кажи ми какво е значењето на гласот м, да речеме? Или на т, или на к, или на а?“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Глигор стоеше пред него, готов да го заштити од ненадеен и случаен налет од темнината.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Од темнината гледаа сурови очи, со непознати зеници.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Вратите на куќите се затворија пребрзо. Овде онде удираше резе. Сѐ живо како да се плашеше од темнината.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Наоколу звучниците повторуваа од покривите сѐ едно исто: Мракот и сенките денот го сменија, ова е миг на алчната Мортенија.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Доаѓаше ли од темнината на шумите, од височината на ѕвездениот свод над мене, од модрината на далечниот океан, од мирисот на смилот и мајчината душичка во Одајата со чаеви, или од длабочината на моето срце?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Најмногу сакаат да летаат врз крилцата на светулките и секогаш кога во Маврово ќе видиш светулка, да знаеш дека таа носи по еден трол врз своите плеќи.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Е, па, тролови се многу мали шумски џуџиња кои живеат во чашките од ливадските цвеќиња, дење спијат, а ноќе излегуваат и се движат низ шумата и гајле си немаат од темнината.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не знам и не беше важно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Марија не сакаше да мисли на тоа. Ноќе, скриена од темнината, тивко си поплакуваше.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Кога излезе на балкон, Маре пак замижа - сега од сончевината а не од темнината.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Сѐ што знаете за сиромаштијата (сиромав човек жив ѓавол, парола снајди се) во Богота се мултиплицира и веднаш ви е јасно дека сте во метрополата на бездомниците - Богота, град потпрен на ѕвездената светлина, град во кој бездомниците се уплавосани од темнината на ѕвездите, град во кој бездомниците секој божји самрак се уверуваат дека нивните мечти не узреваат а дење балињата им се полни ѕвезди, колку цел ден да се допрашуваат денските ѕвезди вистински ѕвезди ли се?
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)