од (предл.) - стадо (имн.)

Од трвите до кавалот од стадото до облакот сѐ е бујно запалено.
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Одделена од стадото е посебно интересно дело затоа што не е шокантно, бидејќи „шокот обично вештачки го засилува задоволството, од што настанува празнење“ (Фројд).
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
- Цин-цин! Цин-цин! Цин-цин! - се ширел низ присоите и осоите ѕвонот од стадата...
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Популарните претстави на Хирст зборуваат за смртта токму низ прашањето за принципот на задоволство, но задоволство во препознавањето на траума.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)