од (предл.) - сончевина (имн.)

Кога се умори од тоа лудување, се смири на грб замижан од сончевината, од која не го гледаше небото, а потоа, за да не потоне во тоа блаженство, заплива кон длабочината на езерото, сечејќи ги неговите благи бранови.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Кога излезе на балкон, Маре пак замижа - сега од сончевината а не од темнината.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)