Си се сладел така малечкиот бате Иле, додека едно попладне растревожениот глас на мајка му го викнала одма да се прибере од сокак.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Денеска, откога отидовме вие, освен Северна порта друга порта и не отворивме. Затоа и снегот од сокаков не е изринет. Ако, вели Максим.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Што сега? Почнав да се искрадувам од сокак во сокак, од свиок до свиок, од сенка до сенка - да ги избегнам патролите, полициски и воени.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Кога излегуваат од сокакот, наредени еден покрај друг, одат по средината на Градишки Пат, а кога стасуваат до Источна порта, место да продолжат натаму накај полето, како што си мислеше Лазор, тие скршнуваат спрема пругоре спрема кај нив.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)