Од ридот од снагата негова од срцето нѐ откорнаа.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Ја изгаси ламбата во собата, го отфрли чаршафот од снагата и го одвитка турбанот од главата, па ја навлече преку глава летната ношница; но и при слабата надворешна светлина Боге ѝ ги наѕре како низ пајажина познатите, а сепак пожелни облини.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Здравјето веќе ми попушта: ми се одлева некаде, ми бега од снагата. Ми бега и облеката од мршата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И јас и другите другари на секој дел од снагата имавме по некоја лузна или сини колтаци, а кошулите и палтата ни се раскинати од дрпање.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Секое влегување во оваа соба ѝ одзема по малку од снагата, ја враќа таму од каде вее тага, болка, згасната смеа, недоживеана радост, одмината среќа...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
А треба водата, затоа и се борев и се изборив, за да ја навлажниш испуканата уста и потта да ја измиеш од лицето и од снагата и да ја симнеш наслагата од меѓу прстите на нозете.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Погледот ѝ се замрежува, душата ѝ се дели од снагата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)