од (предл.) - прошетка (имн.)

Не само што го познавам туку и го чувствувам јазикот на мимиката; ги толкувам значењата на движењата на рацете; можам да одгатнам и понешто од прошетките на насмевката по ридовите и по долините на лицето.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Спроти недела на моите колена кога ноќева Нејзините ѓерданчиња од црни и жолти пеги на вратот - Како љубопис спроти жетва што го пишувале пеперутки Нејзиниот глас – потих од нејзината сенка во зорите, Нејзиниот од – потаинствен од прошетката на светлината Низ земните длабочини до плодовите Дури ножева таа На моите колена Незнаен ковач жар на дланката ми носи Да запалам цигара.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)