од (предл.) - провалија (имн.)

„Го видовте ли некаде лицето мое сончогледно?“ И истрчувам – од врвот на јазикот, од провалијата во зениците. И секогаш ноќно, пополноќно.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)