Мене ме обзема мислата за доследноста на системот во наложувањето на организираната лага која почива врз една погрешна идеја, зачната и одржувана во заробениот ум, прикажана од музеј во музеј.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Почнуваше нашето фантомско патување од музеј во музеј, од сцена на сцена, оневозможени за средби со обичните луѓе, со нашите блиски.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Долго стоевме пред „Богородица и детето Исус“ и „Распетието“ од Џовани Белини, донесени од музејот Корер од Венеција.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Гледавме како Дева Марија го придржува малиот Исус.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Има ли живот пред смртта? Неодамна се сетив на оваа романска прашувалка од музејот на комунистичкиот црн хумор и за прв пат сериозно се замислив околу неа.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)