од (предл.) - мака (имн.)

„Што има ново во Маказар“, го прашав по некое време, за да го свртам разговорот од маката што сака да ми ја натовари.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
На потомците им остави лози натежнати од мака, а и мртов смогна да им даде ишарет - колку многу ветер и магла имало на Клиничките патеки на власта.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Елате, браќа, да ги скршиме синџирите од маки и страданија!...“
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
А и на многу други настани, за кои знаеја и помлади луѓе, како што бил пожарот на некоја Ѓурова колиба, кога изгорело целото стадо па стопанот умрел од мака, па некоја зима кога волците направиле пустош по колибите, кога многу стада биле преполовени или сосем уништени, па нивните стопани ја напуштиле планината и никогаш веќе не го обновиле колибарството, - сето тоа и многу други случки, раскажувани по многу години звучеа како сказни, како измислици.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ми се обрати со необично мирен глас, мораше целосно да ме извлече од молкот: - За другите морето може да претставува среќен излез од маките на копното, а за нас морето носи грижи, неизвесност, опасности.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Слободата што не можеш да ја уживаш не е никаква слобода. ‌И така, иако немаше да бидам помалку задоволен да го снемаше насловот „Како да се биде геј“ од каталогот со предмети, наместо да бидеме во центарот на вниманието и, иако многу сакав да ги поштедам колегите од трудот и од маката да ми го правдаат предметот, немаше само поради тоа да го преименувам предметот и да престанам да го предавам.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Глава ти пука од болка, на леб и вода да не погледнеш од мака, зашто сѐ што ќе касниш ќе го повратиш, та само на пролив те тера.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И дојдоа, во најмагливата ноќ во декември, со сопствени возила колку што вкупно во населба немаше, а мајка ѝ ќе пукнеше од мака што соседите не можат да видат колку бакшиши ѝ донесоа на „нечесницата што се дала пред брак“ и колку букети влегоа во бараката и, замисли, по два, еден за свршеницата, а еден за „госпоѓата “мајка.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И Чако сети дека не идат од мака и лае.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А ако се доразболат овдека, ќе умрам од мака дека не сум отишла. За никаде не сум.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
За секоја цигара - чкрап со кибритот. Да пукнеш од мака. А мојот со нив.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Па слушам тропање на врата. Овој уште стои обесен на пенџерето, а некој тропа на вратата. Значи - не е сам, значи не идат од мака.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се умирало и веќе се немало сили да се копаат гробови: откако се договориле уште во Лесново да се здружат, тие и сите во Кукулино во дваесет воденици, требало да се мисли и да се предвидува дека дел од маката на живите ќе станат и гладните детски усти на некои од загинатите, бездруго на Јане Крстин, Пеце Дановски и Борис Калпак, а најмногу купот штури наследници на килавиот Јаков.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Бегот со гнасење се потргна од квичавото старче со крваво лице и сепак, во двоумење дали да го удри или да го заборави, го праша нешто на турски.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Потоа, по еден час од поаѓањето на Арсо Арнаутче и на Цветко Грнар, пошле еден по друг по пролокан пат и луѓето со двоколките, повеќето со надеж дека враќањето ќе помине без жртви иако двајца или тројца понекогаш загрижено погледнувале кон постариот тревар.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Чекале неговиот стопан Никифор Ганевски со нож да го избави од маките. Премалувале од глад.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не исправајќи се, избезумен од надеж дека го дочекал мигот во кој ќе се прости од маките, голиот поп без двоумење покажа со рака кон домаќинот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Уф, не можам веќе да издржам, ќе пукнам од мака.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
АНТИЦА: Еве, мамо, сега... (Во себе си). Уф! ќе пукнам од мака...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Умре од мака и тој и сета управа, - секој сакаше да дојде до сексот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
1 „Ах, ова дете, мил Боже пази ми го, што ли прави ова дете на мајка, вака да ми страда, во оган да гори, треска да ја тресе, а да не можам да го запрам, да ѝ помогнам, од маката да ја ослободам....“ - со светлосна брзина ѝ минуваа мислите на мајка Ленче низ главата, мешајќи ја зеленчуковата супа на шпоретот и спремајќи нови ладни облоги за Томето, најмалото и најубавото дете од нејзините 8 деца.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
1. НЕ ЧЕПКАЈ ПИШТОЛ, МОЖЕ И ДА ПУКНЕ - па макар и од мака дека куршум нема.
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Каде се оние двајца намќори да го видат како ужива, како се радува, како се смее? Би пукнале од мака...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
- Подивени се од мака... - им велеа луѓето - Од разните војски што минуваа низ селово, се случуваше некоја да роди „војниче“ на кое таткото не му се знаеше, ниту го бараше.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Шишман сам додаде: - Знам. Од мака. - Од мака ами од што.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Облаци златокоси, дождови темнооки, Таги мои извишени, ноќи најглобоки, Што ми бегате штом ве иштам Дури лелекам, дури пиштам Од болки-додолки, од маки мартинки, Штом се стишам кога дишам Темното штом го рисам, За да светнам и да летнам, Како птица небесница, пеперуга златница Како миризлива стих-латица Како ѕвезда крилатица?
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
Рано утрото, кога виде дека ги нема зајачињата, лисицата ќе препукнеше од мака дека се успала.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Па ни тој самиот не кажуваше како порано дека од мака го прави тоа.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Навистина, од тоа можеби никаква помош не ќе дочека, ама сепак кога ќе те ислуша пријател сочувствувајќи ти, ќе ти лекне како половината од маката да ја снемало.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Ќе пукнеше од мака учителот. - Нејќам да имам нем човек во класот, - велеше тој, - нејќам да имам луѓе инаетчии ...
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
НАЦА: Токму затоа. Од саклет, чорбаџике, од мака, од страв... Еве го.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТОМЧЕ: Зошто така ме пукаш, Стојанке? Ќе пукнам од мака кога ми зборуваш така!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ЕФКА: Море, Томче, не слушај ја ти неа: едно мисли, друго зборува. Од мака, многу е сакалдисана.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СПИРО: (Влегува.) Сме задоцниле!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТОМЧЕ: Што?
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Гушкување и бацување, такви работи да нема! (Отидува.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Драг мој од маки заблуден пријателе, Живот што вредиш, како и човек секој.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
Од мака само свират на кавал и толку се извештија, што бараат да се формира овчарска филхармонија!
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Како што зимоска срната се засолни овде во манастирон од глад или потера од волк или нешто друго, таа така и сега е дојдена од мака.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Тодора си тргна за дома плачејќи од мака. Ете, ништо не направи.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
- Ова ти е да си пукнеш од мака! Ивана го шета светот и била дури во Дизниленд, а ние овде од дома до Млечен, од Млечен на „Плава”, од „Плава” на скали пред влез.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ми се плачеше од мака. Не знам дали повеќе поради тоа што ја фатив дека ме лаже, или поради тоа што не сакаше да го носи мојот толку прекрасен прстен.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Има и други работи што ме јадат, а една од поважните е дилемата: треба ли да имам „дечко” или не, рано е или ќе задоцнам ако наскоро не почнам со тоа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Кога не сум со нив и кога ќе се вратам од Маврово, треперам да не ми кажат колку фантастично си поминале, па жива да се изедам од мака.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ете што правиме ние. Баш ѝ завидувам!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Мајка ми забележа дека сум натажена: - Знаеш кога ќе го ставам? Во специјални пригоди.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Дента по блиските шини татнеа возови, шинобуси, пиштеа пробивно железничарски свирчиња, се сменуваа викови, песни, смеа, а стариот вагон на заборавениот колосек го гледаше сето тоа, слушаше и копнееше од мака.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Неговото алчно срце пукаше од мака при помислата дека маслинките пропаѓаат.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)