Јас и мојата карактеристика од логорот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Дојдов до мензата од логорот, до трпезаријата: тука е!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ме гледа кондуктерот и ќе ме праша: — Вие да не се враќате од логор?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се враќаме од логорот номер 27, а мене цел пат ми е умот кај Оливера.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Кои ви се тие мачки, вели Апостол Макаровски. — Мачките од логорот, велам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Робијашите од логорот номер 23.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
" Напред седат слободните офицери од логорите заедно со своите жени.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Истата година, од логорот Дахау, се врати генералниот секретар на КП Грција Никос Захаријадис.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Во нивните очи најмногу има страв, малку се движат, не се оддалечуваат од бараката, повеќе си лежат на сламениците и „болката“ ги фаќа најчесто кога доаѓа некој од „началството“ како што ги викаат неколкуте чисто униформирани мажи кои постојано се возат со еден дотраен џип од болница до болница, од логор до логор, каде што се собрани бегалците, од град до град, каде што се сместени децата.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
- Па јас, возач на десеттонец натоварен со топовски гранати, со илјадници фишеци, со нагазни, рачни противтенковски и што знам какви не други мини и гранати, да возам, да талкам од логор до логор, од болница до болница и да слушам како се лигави некоја заднинска гнида...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Маестро Миха, држејќи до својот углед, а придржувајќи ја шарената марама околу непотстрижениот врат и брадосаниот грклан, ги испрати до излезот на бараката и патем им го покажа своето уметничко легло (мала ама самостојна просторија, нешто како портирница; или стражарница, како што би се изразил генералот, упатен во некогашната намена и на бараката, и на другите бараки, и на секој дел од логорот).
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Ми личат на бараки од логори. Меѓу нив поминува пат...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)