од (предл.) - кујна (имн.)

Само големиот часовник на ѕидот од кујната рамнодушно го клатеше своето клатно лево-десно и чукаше: тика-така, тика-така...
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Тропна надворешната врата, се слушнаа чекори, со тресок се отвори вратата од кујната и, - ете ти го Мирко. - Мамо, лепче!
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Снежана која од кујната го следеше разговорот, притрча мислејќи дека му се случило нешто.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ема со врвот од јазикот го проба пудингот од малата стаклена порција и кога минуваше низ ходникот од кујната во спалната соба јас сѐ уште стоев отпростум во кадата, крај сината мушама, со дебела фротирка преку вратот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Се фатив право за кваката, влегов во претсобјето и ја слушам свеската од кујната прашува кој е.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
За него, креветот во собата за дневен престој беше поважен од кујната.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Хандке во текстот, понатаму, вели дека бил зачнат на подот од кујната во куќата на неговите родители. Јас немам такви сознанија.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Јас веќе го местам чаршавот на масата и сите влечат од кујната храна и пијалаци.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И, раскажува, како нејзината ќерка, со сите квалитети во кој спаѓаат оние од кујната и дворот пред куќа, ги знае девојчето ама не вреди... никој веќе не бере гајле за штиркан чаршав што крцка под тебе и икебана од цвеќе собрано од бавча што сама си ги одгледала.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Од кујната доаѓаше прекрасен мирис на кифлички со мармалад и по некое време мајка ми ми довикна: - Ведане, дојде малку!
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Прости, - го прекина таа, и не послушувајќи го, стана како нешто да ја чека, но отиде само до нишата од кујната и се врати со шише, чашки и пјато.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
МИЛКА: (Станува и оди до вратата од кујната. Дијалогот што следува се води делум отаде, потоа Милка се враќа и седнува, само сега на другата, поблиска, фотелја.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Вратата од кујната се отвора. Фезлиев се тргнува.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Од кујната одново почнува да се слуша пијаното пеење на Фезлиев: „Не плачи, мило моме, не жали, Јас пак ќе се вратам...“)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Откако ќе ја одведе до кујната, тој ја заклучува вратата од кујната и го става клучот в џеб.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Не гореа веќе неонските светла, ниту се слушаше музика, не се ширеше опојниот мирис од кујните.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)