Паѓа, се распредува и над вршките од коријата угаснува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Сиротите животни со тажен поглед се утешуваа од зборот на нивниот газда, знаеја дека тој збор е полн со разбирање за нивната мака – тие и тој имаа иста цел: да стасаат до врвот, излегувајќи од темната магла, од коријата со згусната дабова шума.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)