од (предл.) - камион (имн.)

Повремено, кога некој од камионите ќе потскокнеше на патот, се слушаше тропање на метал: сите заробеници имаа окови на нозете.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Нѐ гледаат како се тетеравиме, слегувајќи од камионот, и се чудат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На колку рати ќе си одам, го прашувам, но тој веќе ја затвора вратата од камионот и ми заминува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ме врзаа и ме качија во еден од камионите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Моторот од камионот работи, брчењето им ги покрива зборовите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во еден немирен кадар ненадејно ѕирнува зградата на стариот театар крај Вардар.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Потоа приведуваат луѓе. Штотуку разбудени. Стари, млади, деца...
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Од камионот искокнуваат полицајци со пушки во рацете.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Камерата е во товарниот дел, снима зад церадата што се отвора и затвора како што полицајците сецкаво искокнуваат од камионот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И од камионите пискливо, растреперено, плачливо: - О-о-о-!!!
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Бараат писма што пред малку ги фрлиле оние од камионите.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Се наполни џадето. Одеа од камион до камион, викаа плачеа. Плачевме и ние...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Мамооо!!!! – викна момче од камионот што возеше пред нас.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Со шепите направив инка, собрав воздух и викнав: - Мамооо!!! - повторував и гледав како трчаа жените, како се туркаа и викаа, ама во таа викотница, во таа бура име не се слушаше.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И црневица се растури накај џадето, Турмата како диво надојдена река, црна, огромна, разофкана и развикана, расплакана и разлелекана - надоаѓа, надоаѓа, се згустува; истечува од горе и дотечува, бучи, завива, вие, тупа, дига облак прав, го наполнува просторот, се влева во ендеците, се втиснува и се растура меѓу камионите, ги опкружува, се збива, се рои, во бранови се фрла, трча, клокоти, врие и вика гласно, болно, продорно, пронижувачки, жаловито, галежливо, тажовито, испрекинато, молбено и шепотливо: - Е-е-е-е-е!!!...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ја гледаш? Викни ја, Кире, викни ја...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Доаѓаат тие, Бугарите велам, и ни велат дека сме Бугари, та со камиони ни носат износени алишта, среде село растоваруваат од камионите вреќи со брашно, грав, леќа, шеќер и пакети со некакви слатки за децата, сокови, кока - коли, па дури и вода.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Бараат писма што пред малку ги фрлиле од камионите.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Нѐ истуркаа од камионите и нѐ тераа да трчаме, да клекнуваме и стануваме, да скокаме, а скоро сите бевме стари и изнемоштени.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Трајче стана од ендекот и погледна. Од камионите се слушаше офкање.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)