Девојки што од срам не можеа да погледаат човека в очи, корнеа камења од калдрмата, решително им се закануваа на суровите и мрачни полицајци, кои дојдоа со штиковите на пушките, пред куќата на протиница.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Би можел да ја следи додека да стигнат до некое тивко место и тогаш да и го скрши черепот со камен од калдрмата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Веќе не се ни загледува по дворовите, очите едноставно упатени само напред чиниш ги брои камењата од калдрмата.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Од нив, во оваа тивка вечер, исфркнаа звуци, се распрснаа во воздухот, се разбија од калдрмата и асфалтот на уличката и се оформи тажната арија на Виолета од операта „Травијата“.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Трчаме по една уличка, а до половината од калдрмата е истурена стока од бакалите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)