Некои паѓаат од коњите, други ги дигаат и сами пијани, но благодарејќи на убавото суво и топло време, немаше опасност ни од кал ни од простуда.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Првиот назив за ќерпичот бил зборот adobe, од арапски at tub, со значење at tub, со значење цигла од кал.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
- Ајде, ајде! Ќе има леб за сите. - зборуваше арачлијата подигајќи го старецот од калта.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Освен еден портрет на маж, што го направив еден дождлив ден од калта која сама се понуди, друг доказ за мојата детска желба - немам.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Во пижама јоргован боја, како во оној излогон во Истанбул карши хотелот во кој го варат најодвратното кафе од кал.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Беше целиот во бела прав, но среќен, оти в рака ја држеше плочката од кал со отисокот од последниот збор наназад, а првиот однапред во текстот мерено!
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Филозофот ја собираше водата од карпата, правеше кал и потем, од калта сочинуваше плочки меки; потем се качуваше во кошницата што беше висната над бездната; од кошницата, исправен, на прсти од нозете истегнат, со прсти од рацете сосема испружени, со крајни сили ги лепеше калните плочки врз првиот ред и добиваше отисок од сочинението.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Врзани се во синџири, на нивните лица, би рекол амамџијава, се чита кедар, чиста болка, крвави се, парталави, издраскани и црни од кал, саѓи и барут, ама и синџирот и црнилото, зарем не се надвор од нив?
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Никако да се исчистиш од лошата крв, што се вели, од калта месечна.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сепак Арсо Арнаутче можел да го види Лесново и низ метежот на сеќавањата. Тогаш и уште повеќе подоцна.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Стравочудебното село било куп човечки седалки од кал и со сламени или 'ржени покриви, некои од тие куќи дури и без прозорци и бездруго однатре со залостени врати зад кои ноќе над заспаната челад бдеел домаќинот со секира, со вила или со прешилест чекан за кршење камен ослушнувајќи ги шумовите и стрелушејќи се од душите на мртовците и од арамиите или од организираните одметници на распашаните глутници на башибозукот и на аскерот што станал безредие во безредието на пеколот ширум по вилаетот и исто толку по осоговските масиви на кои некогашниот деспот Оливер мислел дека ќе е исто толку вечен колку што е и господ во заблудените срца на луѓето.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
- Дај, оче свети, рака да те изваам од калта - ќе му речел.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
- Ај да си играме. Можеме да правиме ќофтиња од кал, - ѝ рече Ане на Дора. - Ај, - рече Дора.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Томе влезе дома со мајка му, а Ане и Дора отидоа кај Дора во двор и си седнаа во тревата.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Ќофтиња од кал Тоа утро Дора и Ане се скараа. Додека правеа ќофтиња од кал, Ане го побара лончето и сакаше да си го носи дома.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Често сум морал да ја мијам и чистам од калта. А еднаш и се расцепи од опинците на Танаса. Тоа ми го скисели и лицево и душава.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Што се однесува до срамот - За него одамна сум свесен Но кога е во прашање творбата Не сум сигурен дека од кал сум замесен .
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Крњево било најубаво меѓу сите села, но тука била и џандармеријата на некогашна Југославија. Се велеше – од кал да е, крњевец да е.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
А кога почна да се замрачува, почнаа и нозете да ми натежнуваат. Како од кал да ги вадам, од батачка.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Или ќе ги најдам покрај јазот да прават црепни од кал и лепчиња од кал.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Сѐ понадолу и понадолу, вели, некогаш и пониско од тревата, од калта.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)