од (предл.) - жед (имн.)

Оди меѓу ранетите право кај својот ранет кој гори од жед.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Истиот зеленикав руски џип, го видов од прозорците на долгиот коридор од хотелот во Влора, кога во долгата, пеколна ноќ, исцрпен од жед одев во собата на директорот на театарот да ги испијам потребните резерви вода за наредното патување.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Модрата челуст на мракот е безгласна, под влажните покриви на куќите болуваа од жед по него многу девојки со топла кожа.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
- Како што сакаш, - му рече Волкот, божем со сожалување, ти сам си се осудуваш на смрт од глад и од жед.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
„Драга и мила Царо, ... Умираме од жед.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
И не знам како се умира од жед.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
И брза, измачуван од жедта, да стигне до водата.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Од жед му напукнал образот бел, оган во очите крие.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Проклет да бидам, измачуван од жедта, со часови без водица, со изгорена душа.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
3. Страшило од корени од жед и од глуварки со лелек од шупливи гради на мртво стебло Ноќта ги негува тешките црни молчења во невидливите градини каде студенее летото Ниту една планина во мојот говор додека се враќам во домот на претците.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)