Секоја нова естетика, што тој недограѓанет селанец не може да ја препознае како гајда или опинок, како зурла или тапан, макар таа и да произлегла од гајдата, зурлата и тапанот, за него, господа, е комунистичка естетика.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
И тој најпосле попустливо се потргна, пропуштајќи го момчакот, додека од малку подалеку почна да се слуша сѐ погласна свирка од гајди, тапани и гарнети.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)