од (предл.) - врата (имн.)

Така двајцата трепереа во квечерините како пламенчиња на благ ветрец, си ги чувствуваа дамарите што се забрзуваа до шумоглавост, преку трепетот на телата што ги опфаќаше и двајцата и кој Алегра нагло го прекинуваше, заминувајќи и дофрлајќи му од вратата:  „Уште половина година до нашиот Пурим”, и се губеше во првиот самрак на улицата, не забележувајќи ме мене, заминувајќи со брз чекор кон дома.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Јехуда пак мислеше на неа по цел ден. Се радуваше кога ќе ја сретнеше случајно или кога ќе ја посетеше дома, во присуство на родителите.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Од врата се сврте уште еднаш, го погледна Коча и ги собра рамената.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Уште од вратата на интернатот водот се постројуваше во колона по еден и тргаше тржествено напред. На челото газеше нашиот водник Бане.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Кога непријателот навлезе наваму, жандармите ја напуштија куќата и се сневидоа некаде, а луѓето што сметаа дека од вратите и прозорците ќе имаат некаква полза - им ги удрија копачите и скепарите, па ги исподигаа.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Мандалото се поткрена и ја пушти десната пола од вратата, та оваа се отвори.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
За малку младичот ќе влезеше прв, но човекот во сина облека ја стави раката на задната страна од вратата, се настрани и на селанецот што беше зад него му рече: - Влегувајте, молам.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Раскрвавен, издрпан и прашлив стоеше Цепенко, со празни раце, без тагарецот, на самиот праг од вратата и тешко дишеше...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
А-а?!... Што правиш, сите си отидоа. Извика од вратата Драган и застана зад неа, поправајќи си ја врската.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Излезе пред колибата, сѐ уште не осмелувајќи се да зачекори во снегот кој почнуваше на чекор од вратата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
А само чекор потаму се сторивте двајца некој ти се придружи; привид или сенка, штотуку излезена од вратата на сонот?
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Тој беше весел и уште од вратата викна: - Имам три карти за кино! Пригответе се, одиме веднаш!
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Тоа беше и сеќавање на нивната прва средба и клуч од вратата на нивниот рај.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Од вратата па се до средината на десниот ѕид, каде што има врата за влегување во спалната, миндер послан и подреден со перници.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Селска сиромашна соба на земја; лево во дното врата; десно огниште со прозорци од страните, а под нив камари; десно од вратата прикачена е ламба.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Весна си дојде од училиште. Уште од вратата извика: - Тато, во нашиот град е донесен камен од Месечината.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Нека се склучи третото отворање, печатот трет од вратата нека се симне.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Истовремено, нешто друго ми пречеше да го сакам тоа присуство на татко ми во салата - Вера ги пречекуваше сите гости уште од вратата.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Од врата кога ќе влезев во училницата каде што вежбавме не можев да не ја забележам искрената широка насмевка на лицето на Вера, со која ги освојуваше сите деца, скоро без исклучок, како и со топлиот спокоен глас, со срдечноста, со присноста, со топлината во очите.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
„Ќе ве кајдисам, живи ќе ве печам, суртуци, но ќе кажете што сте му направиле на брат ми.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не вртејќи се, викна нешто на турски и се потргна од вратата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Скоро истовремено од вратата што води во кујната, влегува Неда.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
На отворањето од вратата Луков отскокнува и го управува револверот кон вратата. Методи застанува.) Сам ли си?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Влегува Неда. Таа се обѕрнува околу себе, наслушува, потоа оди кон кујната, проверува низ пукнатината од вратата што прави Фезлиев и дури по сето тоа се упатува кон вратата од собата каде што е Иван.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
- Добро утро, - подвикна уште од вратата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Потем беа само неколку викови, некој од мајсторите довикна озгора така, за да чујат сите малтерџии, дека оној кому му е жал може да појде да го одбрани, ако сака, а после беа уште неколку плачливи викови и сето тоа заврши така што оној истрча од вратата на бараката и ја спрашти по градилиштето, а Башмајсторот дојде само до вратата и окара „Натемате натема“, а мајсторот довикна озгора дека ќе се врати тој, дека никој тука не дава месен-обесен, но тоа излезе лошо пророштво.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сега го копаше подот но ќошето на една малечка просторивка лево од вратата, тука го чуваа алатот, а во земјениот под ги запретуваа компирите, на тој начин сочувувајќи ги од мразот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Она 'ржење сега беше доста далечку, но веднаш тука, зад штицата од вратата, некој збивташе, некој се гушеше.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Улицата ја зафаќаше џагорење кое се збираше од попатните сокаци, од вратите и прозорците на овие остарени куќи, нагмечени од двете страни на улицата.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Темнината веќе ги голташе слабите зраци што идеа од вратата, останата некаде далеку горе.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Стрчнува сејменот од вратата, ја фаќа везачката и ја трга кон Томор. Таа писка.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Поканата се оддлепи од вратата и падна на земјата.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Луѓето пиштеа и ѝ тураа сѐ и сешто в уста за да ја повратат во живот, а Профим ја удираше главата од вратата на собата и викаше: „Изрод родив, не ќерка...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
А основни генералии, секако, мојата секретарка ќе им земе при прием на листа на чекање, па ако треба и ќе постојам пред капија, да чујам се караат ли дење, офкаат ли ноќе, тепаат ли деца и како им се насадени овошките низ дворот, па кога ќе дојдат на ред, од врата ќе паднам во транс: „Имаш дуња во дворот или воденики на балкон“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И го тргнувам лостот од вратата, им отворам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И трчам, вели, право трчам, кај срчето. Ќе ја отворам вратата, вели, и уште од врата ме угрејува нешто од кај срчето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Одам, ја подавам главата од врата, а внатре: џагара-магара. Ништо не се гледа од чадови, од угаски недоугаснати.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Излегува на врата Огнен Ѓорго, а ние ни „помози бог“, ни „здраво-живо“, уште од врата прашуваме за некој што се разбира од ушни болести, што куша за уши.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Само да ги ѕирнам децата, велам, макар од врата да ги видам, велам, макар од преку пат да ги видам и ќе се вратам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се враќам дома, а Уља, уште од врата ќе ми рече: - Мори, кај си, Велико, што се стори, што направи?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Со љубопитност застана покрај излог од еден дуќан да ја погледне сликата, на којашто беше претставена една убава жена, која си го симнуваше чевелот, разголувајќи ја притоа целата нога, исто така совршено убава; а зад нејзиниот грб, од вратата од друга соба, си ја подаваше главата некој маж со бакенбарди и убава шилеста брадичка под усната.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сѐ што да фати, долго држи в рака: чашата со која пие вода, лајцата со која јаде, филџанот со кој пие кафе, ризата со која се брише, шипката од креветот за која се фаќа кога станува, бастунот со кој се потпира, рачката од вратата кога ја отвора и затвора, и секој предмет што го допира - го допира долго како да сака на него што подолго да го остави својот отисок, својот траг.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Клечи така и липа суво и не знае кој (неговиот утрешен призрак можеби) се исправа од грчот на преврелата снага што е и не е негова и оди и се враќа со стара стаклена ламба и ја крши од вратата и ја вади ронсоновата запалка од џеб.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Една клупа, или полица, доволно широка само колку да се седне на неа, се протегаше наоколу покрај ѕидовите, пресечена само со вратата и, на спротивната страна од вратата, со една клозетска школка без дрвена штица.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И надворешната врата сега беше отворена и низ неа над прагот влегуваше светлината од месечината и ја правеше сенката од вратата многу темна.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Уште од врата товариш ќебапчиња, бурек и кајмак, за да после тоа натенане шеташ по рафтовите преполни со: смоки, крем банани, бекутан сапун, домаќица, пелистерка, гранд кафе, фруктал, сите македонски ајвари и лутеници, газоза, орбит, гулаш подравка, бронхи, сите аргети, агроплод кикирики, цедевита ...
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
- Е, дојдовте, - го пресретна уште од врата адвокатот.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
- Може да влезам? - рече Елена. - Како не, повели - рече старата како без волја, се истави од вратата и ѝ направи пат на Елена.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
— Добровечер, Суло ага! — викна од врата Калешко, кој не еднаш му бил гостин на Сулиман-ага во Лагот и му испил некоја и друга ока ракија.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Илко викна уште од вратата: — Море, жени, ќе давате ли нешчо донеска да се касне или не?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Наместо одговор, Анѓа ги тресна од земја ибрикот и кошницата и како стрела се изгуби од вратата.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Така наредени ги наведоа главите во знак на понизност а кадијата излезе пред Ајша, која се тргна од вратата и достоинствено испушти: – Што прават моите самовили?
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Одејќи така стигнаа и до последниот вагон од кој Чана и Добра ја симнуваа бабата Петра, а горе, во дупката од вратата стоеја нејзините внучиња.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
АРАНЃЕЛ: Знам, знам!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Дошла поголемата и уште од врата вика: „Стани, татко! Не си слаб!“ - „Не можам снао, вели Серафим. Да простиш, направив малку аџамилак, не сум чист.“
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
ЗАФИР: Девет. Токму време за месење. (Вика од врата) Еј, Стојане, Божине, Фидане! Ај затворајте!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Дошла помалата и уште од врата го затнала носот, наѕрела и си отишла.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
СТРИКО КОЉО: (Од вратата). Се може ли? Ааа?
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Комисијата влезе во училиштето заедно со учителот и кметот кој од вратата им викна на луѓето да не влегуваат во училиштето, да си одат, да ги остават на мира да разговараат со Комисијата.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Со левата рака ја држеше вратата за кваката одвнатре, а со десната беше потпрена на другата пола од вратата и чекаше со рамнодушен израз на лицето да биде што ќе биде.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Окната на прозорците беа чисти, со перденца, од вратата до огништето беше послана черга, врз ковчегот под прозорецот до огништето весело шарена памучна покривка.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Трајче куцкајќи се врати дома... Мајка му уште од вратата го прекори: - Кај си досега?
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Кога точно се паѓа роденденот на почитуваниот В. Зрновски.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Вие разговарате со вашите размисли, и тоа негде длабоко во себе, а сосема неочекувано, можеби дури и од вратата во која ќе треба по малку време да влезете вие, се појавува жена со која се немате среќавано со години откако сте дојдени во градов, а еве сега, во последниве нколку денови, никако да ја откачите.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се тргнав од вратата. Кога ќе ви ја распламтат суетата не сте во состојба да одредувате дали сте засрамени или само повредени.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но знам дека не побарав да се отвори под мене земјата за да ме проголта.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Кога се фати за траказот, од вратата чу дека Најдо го викна. Се сврте.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Малку потоа, зад витрината, од вратата што не ја забележав, изникна сајџијата, неговото лице се одлепи од ѕидот што трепереше под секундите на часовниците.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Од врата излегуваше како фурија, а старицата мавташе по него со ќесето со сендвичот полн со марула.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Ушите? - го праша. - Молам? - Ѓорѓија вознемирено се потфати за увото, мислејќи дека можеби нешто таму му застанало.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Се сретнавме на едно празно место кај што дуваше од вратата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мораш да стоиш простум пред шпиончето од вратата, а оттаму постојано некој те гледа и во нешто те расколебува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Веќе неколку дена сум принудена да гледам во неговиот параден изглед, во студените ѕидови, во Хитлер и цар Борис, во клучалката од вратата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И јас само вртам, од врата до врата, со пелин, со горчила под јазикот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Војникот ме гледа од вратата, ама не знае што зборувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
МИЛКА: (полека си излегуе и од врата).
„Гладна кокошка просо сонуе“ од Блаже Конески (1945)
Петре Даскалот седна на прагот од вратата. Сакаше како што подоцна сфативме, Јоле да го сети или барем да се сети на нас и на тоа каде е и што е.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Наутро прва стануваше секако ситната Митра, погледнуваше во аголот лево од вратата и голиот грб и големата гола глава ја смируваа дека Дончо сепак се вратил на спиење, па излегуваше да мети пред одајката и да донесе пресна вода за пиење во две стомни оти едната ќе ја потроши Чана, замивајќи си го големото лице и плискајќи се под машките мишки.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Сенката на гавазот навистина веќе паѓаше на прагот од вратата, а сончевиот зрак однадвор поминуваше околу него и осветлуваше жолта патечка во студената темнина на црквата.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ако дознае дека е тој тука, дали ќе наслушува зад некоја од вратите?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Татко ми вели дека ќе оди во спалната малку да дремне, а брат ми повторно ги обува патиките, се разбира без одврзување, туку ги нагазува, токму така како што татко ми да го види веднаш би му свикал, и оди надвор: - Само да знам – довикува од вратата – ќе правиш денес колач или воопшто да не се надевам?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)