од (предл.) - воздух (имн.)

Жедна поради самотијата и лагите, од воздухот кој во собите на замокот е посув од пламен, го бараше исчезнатиот сок на нејзините гради.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Жонглирав со куп јајца и го дочекував од воздух секако - со уста, со нос, со чело.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Винстон слушна повеќе остри крикови кои како да доаѓаа од воздухот над неговата глава.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во стеблото пред себе виде едно место, каде што имаше закачено забот од самјакот; беше како делнато со секира и од него почнуваше да се лишти и од воздухот попроѕирна густа капка смола.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Инаку постојано тонеше во бунило; му се заплеткуваа некакви полипи околу нозете и го тргаа надолу кон длабоките води во кои тој не можеше да дише; се задушуваше, скокаше, се поткреваше од креветот и дишеше лакомо од воздухот за да се поврати во живот; со погледот шеташе низ болничката соба и се мачеше да се дофати за нешто: за лустерот на таванот, за вентилаторот, за корнизите на прозорците, шишето обесено над него од чија течност му се полнеше телото за да му се врати силата; се мачеше да се дофати за било што само да не втонува надолу, да не им дава на полипите да го тргаат во длабоките води каде што не може да поземе воздух.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Ги ослободувам градите од воздух немајќи кого да прашам до кога ќе ме присилуваат на најневозможни чинови само заради тоа моето досие да порасне.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Не се живее од воздух. Денот треба да се купи.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Таа седеше на едно черџе, што секогаш си го носеше, и вардеше и од воздух и од земја.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)