(...) Да не мислиш на неможноста со сигурност да се излезе еднаш засекогаш од вителот на семејните трауми, „вини на предците“ и закоравените предрасуди, како во добар дел од расказите?
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Седната на една од клупите во паркот, се виде како почнува да тоне, токму во најцрната точка од вителот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Мислата на Рада се развлекуваше како ластик, од некаде долу на Југ, сѐ до спојот на Ушќе, местото каде што денес потона и излезе од вителот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)