Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Лицето му е истанчено, проѕирно, бело, а од болеста и од сонцето уште побело и уште попроѕирно, бело, а од болеста и од сонцето уште побело и уште попроѕирно - Човек да му ги види коските преку кожата, си мисли. - а косата, долга и со боја на `рженица, му ја развевеа ветерот.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Го изодуваме камениот мост. Тато, го замислувам во неговите педесетти, побелен, но неначнат од болеста, благо го засилува стисокот на дланката.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Дишејќи ги така опојните мириси што избиваа од сламарицата, чувствувајќи го нивното благотворно дејство, на ум му дојде истото вакво дишење на сламата во плевната кога како дете се разболе; бегаше од болеста што го имаше приковано за креветот во собата и одеше кришум во плевната и запретувајќи ја главата во сламата и сеното, дишеше од миризбата и чувствуваше како го закрепнува.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Сите што го правеа тоа - се заштитија од болеста.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Бара многу работа, многу негување, вајвење како мало дете, штитење од болести, од разни марази... - отпивна отец Иларион и рече: - Тој е првиот пијалок што е јавен на земјата. И првиот лек.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

- Море ти си коба! Ти си чумино дете! - му свикаа некои од селаните обземени од жалта за своите умрени и од страв од болеста го зграпчија да го фрлат во варницата.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Со тага си мислам јас за тоа и не од болест туку од страв и грижи, небаре пустиник, уште пред изгрев, скитам и преповторувам: кога не можевме ние – тоа бог нека ги состави коските на мојата земја доколку има бог и – доколку остана земја.

„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)

И насетувавме дека тоа е во некаква тајна врска со чудната болест на ќерката негова, која веќе со години (поради надвиснатото проклетство над нашето царство и над кобната одаја со едно нерастајнето слово во неа) лежеше болна од болест чудна, непозната, и искина толку постели колку што имаме години.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Го затекоа старецот сосем сомелен од болеста.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Сите ти биле начнати од болеста.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

А тој ми рече еее... мое дете таков е животот, некој умира, некој се раѓа, некој од болест оздравува како што оздраве и ти... затоа заборави на тоа и биди весела и среќна затоа што остана жива оти можеше и ти да умреш ако веднаш не те опериравме...

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

- Не будали се, човеку, не туку го мачи детево, преку глава му е од болести. Здрав си како дрен.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Го видов на телевизискиот екран стариот палестински раиз како стапува на француско тло, истоштен од болеста, со белата нарасната проретчена брада, со изгубениот сјај во очите, со задржаната насмевка, како на жива статуа, со живост задржана само во влажните очи, во пиџама, со сина волнена капа, во придружба на туниски и јордански лекари и неговите најверни соборци од претседателската гарда.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Тој нема да го доживее враќањето на ластовиците во Рамалах, во неговата втора Картагина во урнатини.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Но од болести и постели ме бранел господ; сето божје лето од пролет до зима здрав сум како дрен.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Кога бегавме од болеста немав време да мислам кај сум, кај ноќевам, како ноќевам. Тогаш мислев само на децата.