ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

А еден од аскерите, повозрастен просто го пресече чаушот: — Брак, бре чауш ефенди, бу чуџ ук дер максамдер, бре' (Остави го бре водниче ова дете макцамче).

— Дури ќе бидат тука четите таинот го сакам навреме, — си ја даде наредбата кога излезе од селото.

— Море, јас презимуа, токо ти како си со момците? — го праша Толе и ги побара Трајка, Најда и Велјана кои, плашејќи се од аскерот што се точкаше тие дни по Црна, беше ги испратил поп Ристе на колибата да се маткаат околу стоката, да не паднат в очи.

— Јалнаш, бре комито, бре, јалнаш од аскерите, бре, синко, бре.

Но во тој момент се истури залп од десетина пушки од аскерот.

Оди во Крушевица твоа; малку е подалечку од аскерот, белки не ќе се забележи толку колку овде пред носот негов! — ја повторија и потретија селаните молбата, но Толе си остана на своето и нареди преку ноќта да му се зготват пет шест кокошки и толку мазници за неговите луѓе и остана да преноќува в село.

Да се однесе главата кај трупот! — намуртено нареди бимбашијата и се распраша колку души паднаа; има ли паднато некој од аскерите, куртули ли некој од комитите...

Во тој момент му пристапи на бимбашијата Суло, чаушот што ја донесе Толевата глава, што го отепа лично Толета и го замоли: — Изим, бимбаши ефенди, да останам ноќеска овдека, оти нозете не ме крепат веќе.

— Погрешија тие пезевенци, не разбраа работава, — просто почна да се правда.

- Стој бре ќерата, каде си се забрзал! - викна едниот од аскерот наоружани до заби, небаре Петар брзаше, како може да се брза со толкав товар? - Добро, добро еве застанав...

Забитот зборуваше по турски, a еден од аскериве – вчерашниот калуѓер – му ги преведуваше на стариот прашањата: – Од ова село си старче? – праша забитот.