Можеме да го замислиме стариот Критјанин кој љуби кајсија           и извикува: „Збогум, мили кајсии!“ ; киви: „Ви благодарам, дебелички кивии!“ ; круша: „Слатки круши, евхаристо!“ ; потоа капинка, а сѐ уште е на буквата К, откако претходно бакнал сѐ од ананас до јаболко и допрва му претстои патот од лубеница до зукини.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 34“
              
              (1996)