Ако е така, ќе приговори бугарската партија од Македонци, тогаш што означува црковното прашање, во кое Бугарите и Македонците одеа рамо за рамо и последниве се викаа и работеа со името Бугари?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Комитетот можеше да работи и од името и во полза на еден огромен дел од Македонците, т.е. од најсилната народност.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Значи, името Бугарин во Македонија, со кое сега експолатираат Бугарите, никако не е национално и затоа никој од Македонците нема право со него да ги експлоатира македонските интереси во негова полза.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тие фатија да ја следат Револуционерната организација, создадена од Македонци со бугарско-српско образование, како и односот на Србите кон неа.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
После, сите, од Македонците се готови да направат отстапки од своја страна за обединувањето во едно национално цело, но ни еден од следбениците на трите национални пропаганди нема да ја изневери својата пропаганда за да капитулира пред друга.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тие од Македонците што добија образование во Бугарија ја зедоа иницијативата за ослободување и тие досега ја играа, може да се рече, не само главната, ами и исклучителната улога.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Поголемиот дел од Македонците кои учествувале во овие борби ги поддржале Антониј и Октавијан и имале голема заслуга за крајниот исход на борбите.
„Џебна историја на македонскиот народ“
од Група автори
(2009)
Всушност требаше Егејска Македонија да се одбрани од Македонците.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
По посетата на пештерата, некогашната партизанска болница, во која сѐ уште има остатоци од дрвени кревети поставени на три слоеви, фаќаме пат за Пили, по старо Винени, единствено село во Преспа кое по грчката катастрофа во Мала Азија во војната со Турција, тука доселија просвиги – бегалци, од Македонците наречени маџири.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)