Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Западната наука сѐ до денес се наоѓа на сериозни искушенија да биде што пообјективна штитејќи ги експериментите од секое субјективно корумпирање од страна на гледачот.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Не можеме да ја превидиме новата порака на квантните истражувања, според кои свеста игра активна и неделива улога во она што го познаваме како физички универзум.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Со други зборови, сопственикот на претпријатието се обиде, а најпрвин и „некако“ успеа во тоа, да го убеди судот дека Јакшиќ делувал самоиницијативно и без никаков налог да го отстранува дефектот, но и дополнително да го убеди дека на објектот немало надреден работник кој му ја делегирал таа задача!?

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ова е толку симптоматично, што сосема е чудно како судијката (В. Каловска како претседател на советот) го вреднуваше овој факт како веродостоен и му поклони безрезервна верба, кога оди далеку од секоја нормална логика.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Тука уште би сакале да напоменеме дека, веднаш на почетокот од секое интервју – под самиот наслов (кој објаснува кои се парничните странки т.е. кој работник против кој работодавач го во- дел спорот) и под поднасловот (кадешто сосем кратко е даден предметот на спорот т.е. за што тој се водел) – се дадени латински цитати [во оригинал и во превод] на познати римски правни максими кој имаат контекст токму со конкретниот спор, а коишто поради својата вистинитост и безвременска релевантност имаат огромна вредност како „авторитативни правни стандарди“ и сѐ уште, до наши дни, во неизменета форма важат во речиси сите 14 правни системи во светот – како основни принципи или како законски регулирани фундаментални правни начела.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Се напрегав да не се препуштам на чувството на повреденост и да не се откажам од секој напор.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Гледа во еден од свештениците, повиено старче со влажен и замислен поглед, кое поради возраста веќе не служи по епархиските цркви, забележувајќи дека неговата риза е толку стара и така избледена, што наместо црна, на сивата светлина на денот се чини модра.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Островот или наследените односи, воспитанието на почит и разбирање меѓу поединците во секоја верска заедница, што се негуваат од генерација во генерација, се тие што се чуваат како пламенот на домашното кандило, како реликвија, како највисока светија, како стара, наследена икона во домашниот иконостас, како свитокот со цитат од Тора поставен на влезот од секој дом од некоја поранешна генерација закинтски Евреи?

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Од десет овци едната да е готова за четата кога ќе допадне во нивниот реон; сиромасите беа терани на стража во работните летни денови, кога можеа да заработат по некој и друг кутел житце, а потоа дојде и индивидуалното оданочување, според силите, пак да се купуваат пушки.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Бараше од раководството од секое село да им праќа луѓе за караули — стража — каде што денува и кога почна да ги собира сите црквени пари под изговор дека со нив ќе купува пушки, кај селаните изгуби секаква симпатија и доверба.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Макар што му го познаваа добро карактерот, тие постојано од секој негов збор се штрекнуваа.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Да му предложеше таа мома од секоја друга куќа можеше да поверува дека нема да му откажат.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Суетата, онаа несовладлива женска суета, диво ја гони и Данче не знае за граница и мерка... Вечерва повеќе од секој друг пат...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

- Многу манџи се готват таму, има ресторани, кујни, и од секоја мириса на пржено, на варено, на печено...

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Гого не беше некој примерен ученик, зашто од секоја тетратка правеше цртанка.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Реченицата е составена според правилата на синтаксата, а алитерацијата се засновува на трите слогови од секоја од четирите групи на зборови, создавајќи ја така спиралата на звукот.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Правеше милијарда мали и големи планови: сакаше да отвори фарма на печурки, оти за тоа, велеше, не треба никаква инвестиција, а во куќата на дедо му имало и онака доволно влага; правеше секакви планови и само мене ми ги покажуваше, а од секој план требаше да произлезат многу, многу пари.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Од секој негов замав, прачката пиштеше низ топлиот, канцелариски задушлив воздух и тапо удираше по моите дланки.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Дали има некои класични „геј“- дела што, и покрај промените на вкусовите и на генерациите, СИТЕ геј- мажи, од секој сталеж и од секоја раса и етничка припадност, треба да ги знаат за да бидат геј?

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

И затоа од секоја страница на својата книга за Мојсеј, брат ми како да крикнува: „Ни тој ниту пак јас сме Евреи; јас сум, како и тој, самороден водач и пророк!“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Вечерта на оној ден кога нашиот брат засекогаш замина од Виена, моите сестри тивко зборуваа дека сега е најважно тој од Лондон, со помош на своите пријатели, што поскоро да ни овозможи да заминеме и ние.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Затоа ние треба да се откажеме од секоја мисла за револуција напролет, уште повеќе што реформите ќе се воведат, зашто со нив е врзана честа на две големи сили што се во состојба да постават сѐ на своето, – и да се зафатиме за нова, т.е. културна борба, во која првото место ќе треба да го заземе прашањето за нашата народност и нашиот национално-религиозен развиток.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Ти многу убаво знаеш дека јас се плашам од секој друг пиштол, само не од твојов.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Не може исто, да се претпостави дека тие се преплашија од пријава во полиција; зашто, што може полицијата овде да стори?

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Неволно заклучувам дека тие имаат некаква тајна непозната за смртните што тие внимателно ја кријат од секој смртник.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Беа дебели, сурови праќе од бука, два, по еден од секоја страна вдолж по неговото тело.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Она, што се случуваше со тоа небо беше една работа, која што беше вон од секој дофат и која можеше да трае денови потераници.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

- Ана, одмори се. - Остави ме да те погледам и да разговарам. - На тоа имаш право повеќе од секоја друга.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

А од секое пенџере се виори бело знаме од завесите, луфтираат по платената љубов и чат-пат ќе излезе некој во долна маица на некој перваз и ќе плукне одозгора.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Со мака држејќи ги клепките над очи, како да се бори со тежок сон, Ване тивко изрецитира своја песна за девојка што во љубовен занес цела ноќ одела и плачела а од секоја нејзина солза на земјата останувал по еден бисер.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Од секое село по тројца, по пет, по десет, кое како.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Жива вода се станати. Од секое влакно на главата пот ,им тече.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Постојат јасни правила. Не може да ни се провлече ни педесеттинка од секое делче.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Бендоу разгледува неколку начини со помош на кои би можело да се стави крај на забраната за уживање дроги, исто како и користите и штетите од секој од тие пристапи, вклучувајки ја и заштедата на средства кои би можеле да се пренасочат во пропаганда против наркоманијата и за рехабилитација на наркоманите.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Заседите на претпоставките за непознатиот дел на неговиот живот демнеа од секоја куќа.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Како владее толку големо безредие кое е уште пострашно од секое претходно. На седум континенти ...

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Зар не беше оваа библиотека збир од соништата предизвикан од секоја книга, кога прв пат ќе се најде во рацете на сопственикот, поврзана со некој настан, задржан во потсвеста и сега се појавува во сенката на ноќната тишина на библиотеката.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Можеше тие зборови едноставно да се припитомат, трпеливо да се навлезе во нивните променливи значења во времињата, да се открива од секој од нив атом историја.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

На секое разминување умира по еден дел од мене, умира по еден мирис од секој цвет, на измислениот букет кој ми го подари еднаш.

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

- Тебе, скоте, во подрумот, - излудуваше, - во подрумот, арамијо! А ако се осмелите некако и го прашате што сте му украле, тој тогаш без збор ве загледува со еден таков страшен, ужасен поглед што е потежок од секоја казна.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Групираа и прередуваа комбинации на мајмуни по потреба: за храна, за откривање резерви со нови мајмуни, за слабостите и силните страни на поединците и колективите, а на крајот од секоја темелна пресметка, изгладнето напаѓаа.

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

И секогаш да ја носиш таа прекрасна насмевка на лицето, на која, сигурен сум, и птиците ѝ се насладуваат и надалеку низ песна ја раскажуваат, и ветрот со радост ја пресликува насекаде, во секој облак и поток, во секој морски бран, на површината од секој океан, облагородувајќи го ликот на земјата со тебе...

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Интелектуалната елита, на своите кридвишки вечеринки, ослободена од секоја интелектуална загриженост, користејќи го алибито на рушење на еден авторитарен режим, долго ја приготвуваше својата конзервативна, уште поавторитарна револуција, и на новата уривачка („антибирократска”) сила не само што не ѝ постави цивилизациска форма ultima ratio туку ширум ја отвори вратата за понатамошна варваризација на општеството под владеење на unico ratio, единствениот разум. Маргина 36 31

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Тој беше насекаде во исто време: туркаше, влечеше, стругаше, ковеше, импровизираше, бодрејќи ги патем со другарски шеги сите и испуштајќи од секое делче на своето тело изобилство од кисела пот како од непресушен извор.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

40. НЕКА Е ЖЕНАТА И КОЗА, НО СО РОГОВИ ЗЛАТНИ та кога ќе те прободе и раната да ти е мила, крвта на таквиот вљубен како вулкан татни и од секој женин убод бликнува со нова сила...

„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)

8. ОД СЕКОЕ ДРВО НЕ БИДУВА СВИРКА - пред оваа разновидност се симиња капа: зар само свирки да трештат во циркус, некое од дрвата ќе треба и за тапан...

„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)

Следеа денови на беспомошност. Стравови од секое тропнување на портата...

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

14. О однесете го нека спие долго со долг сон и закопана песна во црвеницата на својто мртво око Но не под врба проклета ко војник чемерен и заборавен од секој и не ко мома со жолтица на усните Исправен беше до задниот миг со песна стројна како `рбетот строен ко дрво извишено в лет Спуштете го под бука бушава лисје да падне да го разбуди ветер да вејне да го распее Зашто тој пее слушате ли пее та пее во вас неговата смрт со жал ве храни и надежи нови О однесете го нека спие долго

„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)

И за чудо беше. При такви услови на животот оваа беговска стока се множеше од секоја друга повеќе.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Селото се прогледа како тепсија и Османлиите можеа да видат како од секоја куќа излегува густ дим од оџаците, а на сред село голем собор од луѓе.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

ЗАФИР: Немам верба во Уредот...

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Ела ти, бре Стојане! Само гледај од секој да скусиш, десетина драма! Чу ли? (Стојан го заменува Зафира).

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Од секоја свадба, каде што оди сводник, добива по едно рало чевли, и тоа некаде со голема пот заслужени, а овде ќе оди на готова работа, колку „нишан таши“, да не се рече оти зетот сам сводник си бил, што нема да биде лага.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Насекаде се шири мирис на печива и слатки колачиња и чоколадни зезалици, додека од секое ќоше одекнуваат божиќните песнички... а ти седиш сам на аголот и мечтаеш за идниот Божиќ, во којшто нема повеќе да бидеш странец и шупак во овој магичен свет!

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Од секое ќоше демне по некој холивудски народен херој, некој славен лик што се борел за човечки правдини, некој јунак над јунаци што изгинал на големото платно, на пожолтените страници на рото-романите или пак на стрип-лентите во високотиражните весници.

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Ставен под опсада на бездушни крадци пијавици гладни и човекојадци мојата душа е ставена на мета во светот будалест неуморно прета Мојата душа претрпе стрес неправди безброј, понижувања, бес гази ја , ништи ја за сѐ што е крива еве ја тука повторно е жива Во душата моја се сееше чемер бескрајни лаги од секој лицемер мојата душа се навикна да трпи гази ја, ништи ја повторно се крпи Душата моја е жива и спортска трча на долга стаза маратонска неуморно скока на животна пречка гази ја, ништи ја ќе остане вечна

„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)

Не разбирам, говореше. Од секое мое движење, докторе, искршените ребра се обидуваа да се откачат од мене и пак ништо, пак не бев смешен.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Но не со намера да го укорам заради непристојното и по малку загадочно однесување во оној дел од неговата приказна што се однесуваше на спомнатиот волшебно розов облак, туку за начинот на кој настојувал да се изземе себеси од секое можно сомневање па дури и од недоразбирањата што би можеле да се појават во врска со нив.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Како да знаел дека животот ќе го самува по планиње, па уште како дете научил да свири на кавал поубаво од секој.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Сака, ете, да си ја стави извалканата шепа врз секој негов најнов цртеж, за да изгледа како печат; сака да лизне од секоја чаша млеко што Зоки треба да ја испие – но кој му дава!

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

А потоа, оној мрак во испразнетите куќи, стравот што демне од секое ќуше, а и темницата; она чувство што го потхранува таа: дека секогаш постои можност и некој друг да се појави од длабочините на ноќта, некој што исто така е претоварен со страв!

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Да продолжиме да патуваме низ животот, да го исчистиме минатото од нечистотијата односно да го разбереме, да си простиме себе си и на другите за недостатоците, мааните, несовршеностите, да си створиме мир, конкордија, согласност, урамнотеженост и да дозволиме да бидеме водени од страна на големата сила што се наоѓа во нас, поголема од секоја надворешност, поголема од нас самите.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Да научиме да гледаме, слушаме, мирисаме, да ги вкусиме најмиризливите зачини на животот, да бидеме шармантни, харизматични, лесни како воздухот.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Ане извикуваше од секој тап удар или шлаканица.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Блажен, оживувачки, неискажлив бран на радост во душите и срцата; блика радоста од очите, од солзите, од образите, избива од секој збор и довикување, од плачот и :воздишките, напојува, озрачува, исполнува и овладува...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Од човечка мудрост и практична примена... ми се гади од здрава исхрана, од сиромаштија и богатство секакво и од секој вид.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Знаеше дека грубото лице на стварноста демне од секое катче на животот, и се одрекна од светот бидејќи, рече тој, во него не може да се проникне.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Наместо тоа, тој ги усидри своите текстови во поредокот на интелектот, во одредливите води на библиотеката.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Она што го напиша за Пол Валери може да се примени и на него самиот.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

„Во еден век кој ги обожува идолите на крвта, земјата и страста, тој секогаш повеќе ги сакаше луцидните задоволства на мислата и тајните авантури на редот.“

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Брзо се свртеа назад, ги вкопаа погледите во сувиот ѕид налик на несмасен оџак, со по една камара од секоја страна и со главите собрани во рамениците брзо почнаа да се крстат.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Мојата глава е на дното од секоја порцеланска чинија.