Се наѕираше последниот триумф на поразот, сигурно посилен од секоја победа, на еден изоден живот, низ толку ненаситната балканска историја.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Ја разбираше величината на татковата жртва, но чедата со кои мина низ толку бури и војни, тие мајкини рожби, што не ѝ ги зедоа војските, сега требаше да се фрлат во устата на волкот, на тоа проклето Кале што ќе ги изеде козите, токму како во приказната за козата на господин Сеген.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
И против Германците во Првата светска војна, а потоа и против своите: и против едните, и против другите.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Поминал низ толку многу недоразбирања, толку тешкотии, си велам, акал толку многу пат, не знам колку години војна водел.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Тогаш ѝ реков, се сеќавам на ѕидот на гробиштата и како Мари-Клод се потпре на мене и како ме пушти да зборувам со лицето загубено во топлиот мов од својот капут, кој ќе знае дали мојот глас стигна до неа со сите негови зборови, дали беше можно ра разбере; сѐ ѝ раскажав, секоја поединечност на играта, таа не-веројатност потврдувана низ толку Паули (толку Офелии) загубени на излезот од некој ходник, пајаци после секој крај.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Му верував кога ќе речеше дека мрази да војува; дека никој не е во состојба да го испрати на некое боиште па дури и да му го ветат притоа патот кон Рајот.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Наскоро, нашите животи внатре електронските мрежи ќе бидат толку збиени, згуснати, ќе се одвиваат низ толку многу канали на брзи информации, што речиси ќе биде бесмислено да се зборува за диференцирано “Јас”.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)