низ (предл.) - твој (прид.)

Такви ми се очите од раѓање, гледам низ твоите очи- не светеле секогаш така, го пушташ долгиот јазик за кратка зборовна мака: „има некој вишок овде” Очите ги вртиш како ролекостер кон прозорот, нема е миризбата на неугодноста и штетна; Јас заборавив одамна да одземам и сметам, а мислев 21-ви век беше, и небо, небо над целата раскостена земја.
„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)
Како ова срце да преболи, ова небо солза ми осветлува, а ноќта болка ми сокрива, лице ми венее зошто твоето не ме љуби.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Студена зима, ноќи празни, сама од себе ја кријам болката, ти го крадам сонот, го шепотам твоето име, ти ги допирам усните, нежно со прстите поминувам низ твојата коса, долго гледам во твоите очи, а во нив моите нежни години.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Младоста е оној недофатлив пладневен лет на бумбарот кој брмчеше низ твоите платна од жолтиот период, крај крушите паѓалки, над жолтите октоподи.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Ти лежеше во твојот кревет со инфузиите кои што течеа низ твоите вени.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Ако бидеш јануари Ако бидеш јануари, јас ќе бидам снегулка и ќе спијам на твоето рамо, додека не се стопам од убавината што ќе ти го стопли срцето, ќе се претворам во капка и ќе го насолзам твоето око, ќе се лизнам низ твоите подочници темни и ќе исчезнам.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Само звук од ветар низ твоите коси.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Се лепам, се смалувам низ твојата топла кожа со наежени влакненца, лесно навлажена од потта кај рабовите од вешот: - Остани со мене.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Со чета борци низ твоје борје врвеше Јане - Пирински цар, од врагот кога пронижан падна в пазуви свои Пирин го згрна, - верниот другар - пријател стар.
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
Зар може да има толку многу неправда и неа да ја провира низ твоето минато? Не, златна на тетка, никако!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Твојот очај те измамува и трансформира студ низ твоето тело насекаде.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)