Пргавиот Петре, син на Благоја, Бајко, ќучук Блаже, туку си куцкаше низ скопскиот панаѓур.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Музичарот е благо катапултиран кон една непрегледна сфера каде што сонцата и месечината слободно летаат, каде што душата ја добива својата природна слобода extra corpus, а звукот само го бележи нејзиното скитање.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Да го завртам низ скопскиот кеј, слушајќи го крцкањето на паднатото лисје под заитаните тркала.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
„Има само подземни кралици“, ја поучивме Нора, „ова горе скоро и не постои“.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Еве ви ја, ѕверови, пар полу-крвави парчиња (затоа што Нора знае да се чува, сепак!) од едно време ноќната кралица на овој наркотизиран-некротизиран (што од глупост што од друго) град, така да знаете, принцези, флуоресцентната техно- круна се тркала низ скопските канализации менувајќи ги главите на жабите, само треба да се најде, на Нора во меѓувреме ѝ пораснаа стапалата, ех.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)