Тихомир се обиде да ја смири ситуацијата: „Пссссст… “, процеди низ ситните заби Тихо, ставајќи го показалецот на носот, „Пссссст…!“ „Пссссст…“ просскаа осамените срца, секој со прстот на носот.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Но, кога низ ситните процепи меѓу прозорецот и ѕидовите зафуче ветер, тој се сепна, се стресе и несвесно си ги протри рамената со рацете прекрстени на градите.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Со залепен фустан на нозете, јас се оддалечив, а потоа сама, по оној пат со расцутените бозје, и преку потокот што врвеше низ ситната песок, се вратив дома.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)