Раката го поведува внатре и го шета низ празните простории без кучиња и персонал.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
„Во случај на опасност трипати ќе свирнам.“ И му се стори дека однадвор некој навистина свири продорно, како ветар да се провлекуваше низ празните очи на самата смрт.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Цви Корец не сонува веќе. Кога спие гледа само црно.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Проклетството на погледите што го следат од прикрајоците, гласот на ветрот што сенишно свири низ празните маала кое насекаде го следи...
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Молчевме загледани низ празните рамки на прозорците што личеа на истечени очи.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Масивната цврста врата шупликаво одекна низ празниот ходник.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Трагав во брзината на сценаријата, во рамнодушниот одблесок на телевизијата, во филмот на денот и ноќта низ празниот простор, во чудесно бесчувствителниот след на знаци, слики, лица, ритуални обреди на патиштата, по она што е најсродно на еден нуклеусен и денуклеусен свет каков што е нашиот, сѐ до европските дувла.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Сега облекуваше спортски чевли кога тргнуваше на прошетка зашто инаку, кога би носел чевли со цврсти ѓонови, би го следеле пците-скитници со своето лаење долж сиот пат, би се палеле светлата на прозорците од каде би се јавувале разни лица, и целата улица би била вчудовидена штом би видела едно- единствено лице што талка низ празната улица.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Ветриштата, некогаш млади и диви, старееја и се смируваа, а облаците на небото, раскинати и расфрлани, беа оставени самите да скитаат низ празната белина.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Колата продолжи да се движи низ празните улици, а зад неа остануваа пустите тротоари без звуци и движења во студникавата есенска ноќ.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)