низ (предл.) - отворен (прид.)

Наспроти сонцето и наспроти ридот, во утрово свежо, се нишаат врвовите на еден ред јасики и одовде, од собата, низ отворениот прозорец, го слушам ѕвонот од удирањето едно од друго на нивните ливчиња.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Сред ноќ, низ отворениот прозорец на собата од старата куќа каде што спиев, и по неколкуте дена, ми се чини, доаѓаше мирисот од опожарената шума во планината.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Надвор, низ отворениот прозорец, достигаа зборовите на учителот: - Бузо, значи, ти се обидуваш да ја прикриеш причината за она што станало...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Наставничката предаваше, ја гледав внимателно, право в очи, веројатно мислеше дека сум многу заинтересиран, ама нејзините зборови летаа покрај мене и низ отворениот прозорец одминуваа надвор - во спокојното септемвриско претпладне.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Часот ми беше здодевен и долг.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Дежурната ученичка веќе го пријави како отсутен и наставничката по историја го запиша во дневникот.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Маглата упаѓаше низ отворената порта во нашиот двор со огромни клопчиња, со наметки и бовчи, како натраплива Циганка што ги натура сите услуги со вражање и гледање на дланка.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Неговата архитектура е „work in progress“, бидејќи во спротивност со конвенционалната архитектура куќата би морала да биде изградена низ отворен процес, што значи, низ постојани предлози за подобрување со креативноста на самите работници.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Низ отворените прозорци долетуваа зборовите од востаничката песна: „Ај, излези, Ѓурѓо, на сретсело, да ги видиш, Ѓурѓо, мори, комитите!...“
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Воопшто не му пречеше здивот на згурата што ја газеше покрај шините, како што не му пречеа ни раските од димот на локомотивата што му ги насолзуваа очите додека се наведнуваше низ отворениот прозорец на возот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Со денови, со ноќи, откако извишија ѕидовите, Откако во правта околу нив, под нив Се препознаваше белиот малтер Измешан од сонце, од воздух, од дожд, Мајсторот дигаше, ги потпираше, ги врзуваше Греда по греда, штица по штица, Коваше брут до брут, клин до клин, Сѐ дури не се покажа костурот на покривот Сѐ дури не дојдоа сите да ја даруваат куќата, Сѐ дури не извиши таа повисоко од сите други куќи Од каде можеше убаво да се види месечината Како влегува низ отворениот прозорец И лази под постелата на заспаното детенце во старата куќарка.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Во топлите летни вечери, кога низ отворениот прозорец навлегуваа стотина миризби на тивката летна ноќ, тој лежеше на своето креветче и гледаше во ѕвездите.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Низ отворениот прозор Славчо гледаше во вечерното небо, во трепетливите ѕвезди што една по една се палеа.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Пријатна свежина влегува низ отворените прозорци и во автомобилот.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Тој ден Сократ излета низ отворениот прозорец и веќе не се врати.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Застанав пред коњот. - Мир дита – велам низ отворениот прозорец.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Паметам, се искрадувавме под бодликавата жица и крадешкум влегувавме во нив низ отворените прозорци без стакла. Внатре пустелија.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Долу, на четвртиот кат, знаеше, крештаво закркоре радиото со прегорен електролид, живнаа и други шумови од дворот и низ отворените прозорци на куќата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Пријателот на Филип Филиповски се насмевнува. „Ништо, ништо не значи тоа.“ Вели.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
На 2 февруари 1962 година, во кафеаната “Балкан” библиотекарот на Филозофскиот факултет Филип Филиповски му раскажуваше на еден свој пријател каков сон сонил: седи тој во библиотеката, лето е, доцна попладне, си пивнува ракија и го чита Прличев; во еден момент, низ отворениот прозорец забележува рој скакулци: ситни се, разнобојни - зелени, кафени, црни.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Влетуваат низ отворениот прозорец на библиотеката, се нафрлуваат врз книгите по полиците и ги подјадуваат; грицкаат со малите, остри невидливи запчиња и сосем ги покриваат книгите со телцата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Библиотекарот Филип Филиповски скока, мавта со раце во воздух, ги брани ретките книги од наездата, но попусто: сите книги се уништени, дури и уникатите, без страници во црните стари корици.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Остана така на покривот, само се одвои од железата на рекламата за аспирин и се потргна два чекори од работ на улицата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Меѓу нив се провлече неколкупати гласот на жената, го викаше, го позна гласот меѓу искинатите шумови.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Златко исписка, го испушти опашот, а мачката скокна низ отворениот прозорец.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
И низ отворените очи и клунови ја доиспуштаат крвта и душата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Вие ми се смеете? Сликарот гледаше низ отворената врата на улица а јас немав зошто да се смејам.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Очекуваа дека нешто ќе им се случи, дека нешто ќе ги завари неподготвени.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
По тие зборови девојките почнаа да се тресат. Ги зафати некој необјаснив студ што излегуваше низ отворената врата.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но, како што милувате: јас не ви се нудев; ако вие ме потрошите во свети цели, ќе ви го допуштам тоа, јас, стариот селски лекар, кому што му ја грабнаа слугинката!
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Семејството е среќно, гледа дека нешто правам; сестрата тоа ѝ го вели на мајката, мајката на таткото, таткото на некои гости кои на прсти, балансирајќи со испружени раце, влегуваат низ отворената врата осветлена од месечината.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Она што ја прави исполнета со радост е присуството на Невестата, потоците светлина што течат низ отворените завеси и живите бои со кои девојчето (Невестата) го бои креветот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
За меланхоличниот и осамен Ерген свадбената ложница веќе не е гадна просторија.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Вилиците го болеа, низ отворените пори на жешката течеше златна смола додека без напор ловеше еден далечен и нејасен глас - на Никола, не, на Јана - не, сеедно, и се прашуваше кој сум и каде сум.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Потем погледна низ отворениот голем прозорец кон реката која брзо течеше кон блиското море.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Писмото не носеше никаков датум ниту се споменуваше местото во кое е напишано. еве ја неговата соджина: Жорес, почитуван пријателе, Не знам каква причина имав да се сетам на тебе во наквечеринава кога низ отворениот прозорецот достаса до мене мирис на диви треви.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
По извесно време, студенилото му премина во оган: гореше, се потеше, фрлаше сѐ од на себе, но ништо не помагаше; чувствуваше како повторно да се наоѓа во Сахара, во нејзината жештина што еднаш ја доживеа; во бунилото повторно му излезе Сахара пред очи и жената со која што тргна и која постојано му го отвораше прозорецот од џипот и му велеше: издржи, издржи уште малку, а низ отворените прозорци место свежина влегуваше уште поголема жештина.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
И во стравот што се нашла во затворен простор, место да излета низ отворениот прозорец крај Мил, таа удри на другиот, затворениот, и од ударот се ошемети и падна на первазот од рамката; ѝ пријде Мил и виде каде што претка со нозете превртени на грб.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Зошто не излета низ отворениот?
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Некаква бубачка влета низ отворениот прозорец, застана на ковчегот од Илко и почна да лази по покривот.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Сепак треба да ѝ каже некој лаф што ќе ја потсмири и наместо тоа таа им го кажува она што и самите го чуја низ отворената врата Ки на занцеле на друго место вика адно чувек таму надруф!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Низ отворена врата се проби долга нишка светлост.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Говорејќи така тихо, Игор Лозински погледна низ отворениот прозорец. Насекаде царуваше тишина.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Силно си ги стиснаа рацете, а чистиот ветер подувна низ отворениот прозорец.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
17 Икар, Монголфје, Рајт Лежеше на креветот, додека ветерот што се промолкнуваше низ отворениот прозорец му се слеваше низ полуотворените усни, шепотливо вовлекувајќи се во неговиот сон.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ветерот дуваше низ отворениот прозорец. Воздухот беше студникав.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Впрочем и не сум сигурен дали сето ова го размислував или го говорев?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Кога се врати Грофот си седна на бирото и се задлабочи во хартиите пред себе.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Во еден момент ја забележав дури и неговата сенка како се протега низ отворениот прозорец за да го премести од мојот поглед преостанатиот дел од тврдината.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Инаку како да се објасни и самата помисла да се излезе низ отворен прозорец и тоа од трети кат?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Што бараш ти тука?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Гледа низ отворените врати на собите, им намигнува на сестрите што се вртат околу ранетите.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Во влезната просторија мала фурна за печење на еден или најмногу два леба; имаше камин до фурната, а масата беше со нозе прицврстени помеѓу црвените тули што беа послани како под, а низ отворената врата се гледаше другата просторија, онаа со огромни каци во кои лежеше виното.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Уф, уф! - збивта учителот. - Тренинг, почест ми треба. - шушти низ отворена уста и полека ми пријдува.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Некои од птиците влетуваа низ отворените прозорци на подолните катови, влетуваа во собите, застануваа на лустерите, на шкафовите, на креветите, и луѓето што живееја внатре се лутеа, а се лутеа и чистачите што секојдневно го чистеа дворот од тие книжни птици.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Пелагија се стаписа на местото, се стаписа од благиот глас на жената и полека, полека, со така да се рече надчовечки напори ја заврте главата и жената влезе во нејзините очи веднаш тука зад вратничката, а со неа и целата градина и куќичката со последното сонце плиснато по белината на ѕидовите, и вратничката се отвора на внатре, насмеаната жена ја влече натаму, ѝ прави пат за да влезат во градината Дојдете, златни, да си поседиме пред мојава врата, со денови, мори златна, да не речам со години, те гледам поминуваш од тука со момичево во рацете и со некоја голема болка во лицето, одамна сакав да те поканам да ми влезиш макар во градината ако не во куќата! и Пелагија нема сили да се спротивстави, таа дозволува мекиот допир на жената да ја води по патчето сѐ до поплочената ширинка пред вратата на куќарката каде што има малечка масичка и неколку столчиња без потпирачки наместени околу масичката и веќе седи на еден од нив, а на другиот до неа малечката Пела, и уште, уловува дека тетката седнува до неа без да престане да зборува Ако си калеша и со црно во срцето, ти си убава, и не знам дали има поубава од тебе, и по лицето ти се познава дека си и добра, твојата појава зрачи добрина! и во исто време претрчува внатре низ отворената врата и мислиш дека оди натаму а таа се враќа со подавалник на кои има чинивчиња со слатко и пресна вода во стаклени чаши Добро ми дојде, златна, во куќава, ајде, касни од слатково, јас самата го имам правено, онде од зад куќи, имам две дуњи, погледни, како сонцето што свети така и тоа свети, како твојата невидлива светлина, златна, како твојата невидлива добрина, златна, а тоа што свети во исто време и боли, мила, твојата невидлива болка, касни, заблажи се, ти ја знам болката, со денови, со недели, со месеци сноваш по уличкиве и бараш брлог оти онаа коруба сега е зграда, ене ја, ги надвишува сите куќи и вие морате да се иставите од таму, е, златна на тетка, не знам зошто, ама моето срце те одбра тебе, така да знаеш, те одбра тебе и оваа топка радост и оваа жолта заштита, вие да ми бидете радост на старост!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ова отстранување на критичкиот дискурс придонесува за деполитизација на јавната сфера и нејзино осиромашување, со штетни последици врз демократијата: „Процесот на политички релевантното практикување и балансирање на моќта сега се случува директно меѓу приватните бирократии, здруженијата за посебни интереси, партиите и јавната администрација.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Јавноста, како таква, е вклучена само спорадично во овој круг на моќта, па дури и тогаш е донесена само за да го обезбеди аплаузот“.98 Во капитализмот на социјалната држава и масовна демократија, јавното мислење повеќе не се формира низ отворена и слободна критичка дебата, со користење на рационална аргументација за да се постигне консензус; наместо тоа, тоа е администрирано и управувано од политичките и медиумските елити.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Во моментот кога се сетив дека ќесите со ѓубрето од животното не ги исфрлив од кујната свекрва ми стана да провери од каде доаѓа миризбата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Првпат слушам за ваков натпревар, па уште и организиран на такво високо ниво што дури има и сопствена комисија.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ја подадов главата низ вратата од „мојата“ соба и видов како низ отворената врата од тоалетот излегува светлина.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Мачката истрча низ отворената врата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Низ отворените прозорци откај планината вееше свеж и мирислив здив.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Сум видел како од убав автомобил, низ отворен прозорец се подава женска рака богато украсена со гривни и прстења и како од неа на коловозот паѓа кора од банана!
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Сум видел како од автомобили што врват по улиците излетуваат низ отворените прозорци: хартии, празни кутии од цигари, кори од банани, од лубеници...
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Пријатна свежина влегува низ отворените прозорци и во автомобилот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
А низ отворениот прозорец јас можев да ѝ го чујам гласот: - Деца, ова е моја праска.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)