Сега можеш уште миг два да го гледаш низ задното стакло, а потоа го снемува зад некое ритче или дрво. За некои работи дури и мачно ни е.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Навечер додека полека го испива коњакот, мисли на минатото во кое главно место имаат сите тројца: самата таа, мајка ѝ и нејзиниот покоен татко, поранешен трговец со сточна храна во Гдањск, а потоа сопственик на мал хотел тука, во Варшава. Влегувам низ задниот, службен влез на Холокауст центарот.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Сега можеш уште миг два да го гледаш низ задното стакло, а потоа го снемува зад некое ритче или дрво.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Ако го испуштам, ќе го фатам автобусот по Б’рнсајд.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Ќе го фатам автобусот на улицата Сенди.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Нема да гледам во скитниците што спијат таму.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Ќе се искрадам низ задниот излез и ќе си го оставам капутот во шкафот.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Морам да го направам ова. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 198 Ќе се искрадам низ задниот излез.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Ќе му речам, Ова ми се почетнички денови, Господине Хант.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)