Иако човечкото тело кај Гринавеј е изложено на разни понижувања, терано на повраќање (сите филмови), унаказено (УГОВОРОТ НА ЦРТАЧОТ, ЗОО), убивано (сите филмови), изложено на гниење (ЗОО, СТОМАКОТ...), па дури и прекриено со екскрет, испечено и понудено на послужавник (ГОТВАЧОТ...), низ визуелниот третман тоа секогаш е величано (извонредната фотографија на Саша Вирни), односно претставено е како градба за уметничко дело, па така често и наоѓајќи се во извесен контрапункт со сценаристичката замисла.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)