низ (предл.) - шума (имн.)

Ама бидејќи се толку брзо се одвиваше, не можејќи во паника да ги изброи, туку само ги следеше, не успеал да забележи дека дел, неколцина, од пустите Турчишта, на кривината низ шумата се одвоиле од другите.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
И нешто дамнешно, божем непресушливо, силно исчекорува од мене и преку реката, на коњот, низ шумата... и среќни – и јас, и ти и визбата.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Се провиравме низ шумата надолу тркалајќи камења под нозете.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Слушај го вицов: Се шета човек низ шума кога истрчуваат неколку креатури.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Кога се пробиваш низ шума од каприци и пакости, кога те дебне дива и груба похота!
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Штом ме заминаа, јас ја шмугнав. Преку ендекот, низ шумата, како чукнат зајак, преку бачилата, до планината. И толку.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Тој не можеше најдобро да спие, се будеше рано, па можеби десетина дена и повеќе практикуваше утрински прошетки низ шумата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Над густижот се разгранува див орев, на неговите гранки и на капините наоколу скапува разна облека, машка и женска, и според везот празнична, а внатре, во густижот, во една спила, се таи, во усама, Молитвена Вода. спилата целата е исчадена и искапана со восок, а од кладенецот, место бразда, прудолу низ шумата и низ полето, спрема наслебата во Потковицата, води добро разгазено патче.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Господе, какво погано време беше тоа, и какви погани луѓе беа тие.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Порано, во последната Голема војна, тука, на Молитвена Вода, и во најнеочекувано време во денот и годината, среде пеколно лето и среде зима, на полноќ, среде јасник, гореа свеќи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Добро, вели Максим, се свртува и зачекорува по патчето што води низ шумата спрема пругоре, спрема Камен.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Васил и Караман клинкаат по него, постојано заостанувајќи зад него.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Излегувајќи од заветрината на Молитвена Вода и одејќи во источен правец, по средината на падините на источниот лак и низ шумата и по друг, од населбата во Потковицата преку Зедница и низ Драмчески Ливади.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Црн Камен е мал, мазен, заокрулен, црн рид, (веројатно таков, црн, е поради составот на каменот, гранит чиј состав содржи повеќе железо) кој уште од сртот на источниот лак се слизнува во Драмчески Ливади.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Таа на душите на мртвите, кога доаѓаат таму да пијат вода, не им пречи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во тоа време, додкеа чупите растрчуваа низ шумата, овчарите ги дотеруваа овците на Камен и со повремени извикувања Ихууу и со свирење во кавалите, ја зголемуваа веселоста.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А оној што сака и денеска да се напие вода од нив, од Виданови Извори, ако доаѓа од населбата, мора да помине покрај црквата и гробиштата, кои се сега запустени, и спуштајќи се прудолу по патчето и низ шумата на северните падини на Горник, а кога ќе дојде до изворите, да отвори една малечка вратничка, од изгнилени штици, и, пак, откако ќе се напие вода, внимателно да ја нажапчи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Неколку стотини метри право надолу од спилите, одејќи по разгазено патче, низ шумата, на нејзиниот долен раб, двајсетина метри десно од Латинска Црква, се најдува Кладенец, лесна студена и лековита, од уроци, вода.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А наредниот ден, уште со темница, ќе се растрчаа по ридиштата низ шумата, во полето низ житјата, ливадите и бафчите, и ти цел ден има да си слушаш пукотници, ловџиски рогови, лавеж на `ртки и загари, а преквечер, пред зајдисонце, со полни ранци убиени диви животни и птици, преку рид се спуштаа кон старата железничка станица и оттука со воз си заминуваа, јали во Прилеп јали во Битола.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Максим размислува: Глувиот Џокоски, восоко и силно човечиште, и глуво и немо но многу изитрено и вооружено со примки и секири лови низ шумата ѕверови чии кожи ги продава на пазар во Прилеп, но тој не јава коњ, секогаш оди пеша.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Коњите ги ортомисавме на полјаната, ги зедовме секирите и торбичињата и тргнавме угоре низ шумата.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
до госпоѓицата осуденик допираат само крпчиња пареа од одалечениот свет- бледите испарувања се распрснуваат низ шумата- нема каде да се оди- за госпоѓицата осуденик нема ни најмало патче- таа всушност и не постои- дише чекори зборува дури се храни и води љубов но животот прекинал со неа ни здивче ветер- во шумата сум- во салата сум-
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Навистина, чекорот му беше бавен и тежок, но сигурен, и тој се движеше во еден утврден правец. Одеше право низ шумата.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Не ни забележа кога почна да успорува во својот трк низ шумата и не ни слушна како вревата на селото замре низ него...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Кога таа ноќ ги испратија во извидница, додека еден зад друг чекореа низ шумата, му се чинеше дека студи толку многу што прстите и преку ракавиците му се залепиле за студената цевка на пушката.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Во темнината гледаше многу малку, одеше по сеќавање, по онаа линија меѓу дрвјата која секојдневно ја гледаше низ двогледот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И потоа како да задрема во чекор...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Мислам дека ќе можеше да биде многу поинакво, она, што го имавме вчера со дивото ѕвере низ шумиве, да беше со мене барем уште еден човек, да не бев онака сосема сам - еден.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А мостовите се правеа на најтешки места: в планина; тука работевме, тука живеевме, тука го поминувавме слободното време шетајќи низ шумата како дивеч; ниту се бричевме, ниту се стрижевме; господе, само умот да ни го додржиш, си велевме со Анастаса.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Некогаш ни се јавува и небаре запален сноп пченица што се шета низ шумата, ама не ја гори.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И се драскам надолу низ шумата. Го кинам газот и колената, се тркалам ко откорнат трад. 64
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се растрчале луѓето низ шумата, по доловите, по меризите и се кријат под буките, под камењата, во пештерите, во ветките, во ѓинѓерите, во папрадиттата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Еда, како ме сакаше Ракида, ќе рече Давиде Недолетниот, еда, зошто ме сакаше, да му’бам мајката, еда, што велеше кога ме сакаше, ќе вели и пак ќе тргне низ шумата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сите се разлазале низ шумата и се забидуваат меѓу себе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Море, јас се заблудав, вели јатрва ми, Уља, и ја изумив Горица. Да не скитне, да се загуби низ шумава, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Козата ќе вреска, ќе клоца, а ние ќе се држиме за козината, за вимето и ќе се влечкаме низ шумата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тие наближуваат, штрапнелите фрчат низ шумата, се цепат дрвјата, а ние ги пикаме главите в земја.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Еда, имам јас време, вели, да му’бам мајката, ако немам, вели и пак шета низ шумата и војва од едно дрво до друго.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Така се влечкаме надолу, се дргастиме. Слегуваме и се бориме со Капинка низ шумата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И како што гние арското ѓубре од свои внатрешни и болештини и топлини распаѓајќи се и станувајќи храна за пченичното зрно, да вивне тоа зелено, така и од дневниот спокој вивнувала увереноста дека ноќите се кратки за да се искожурчи од вековите измисленото чудовиште и да стаса до нив.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Горе, скриен зад стебла, ја гледал како стои со секира в рака и без движење свртена кон далечините, осаменички исправена и горда, со ослободена коса.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со чувство на вина што не се простува, ноќта се распаѓала на резенки и претставувала уште само сенка на ридови и на ритчиња, премногу косопасни и соголени од чифлигџии и селски копуци за да минат запрегите низ шума или да се присокријат негде призраците на Самоиловата коњица, или на Крум или на Душан, или на кој и да е војувач на ова парче земја чиј народец го проретчувал кој како ќе стаса, најпосле врз неговата тиква да се струполи и топузот на Бајазитовите потомци, тој топуз да ги потурчува каменот, земјата и човекот со тапија потпишана одлево надесно и да граба од 'ржена слама машки деца - подоцна под сабјата на младите јаничари да дојде понекогаш родниот брат или татко, ни колачот ни закланиот да не знаат дека крвта пролеала своја крв.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тогаш (или подоцна кога раскажувал) мислел дека низ шумата се движи омаен мирис на превриено млеко и можел да знае дека таа воздивнува од длабочината на градите со две темни пупки на врвовите од кои по белината на кожата се протегаат беломодри женски жиличиња.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А овде, на Земјата, одам низ шумата и ме болат листовите.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
3. Верувам, драг Аристине, дека не сте можеле да го сонувате зададениот сон и да го изедете во сонот зададениот ручек, оној светиниколски сом печен на вода.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Му оделе зад петици цели два часа, право низ шумата, а потоа, кога стигнале во Ејмершам, и го предале на патролата“.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Поодија малку низ шумата па излегоа на голина.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Трајче го стегна кавалчето во рацете и тргна низ шумата.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Подвижните птици пееја на минијатурните дрвја, малите волци талкаа низ шумата, малечките човечиња трчаа по ледините под сончевите зраци ладејќи се со минијатур-ни ладила, слушајќи ги ситните смарагдни птици, стоејќи покрај неверојатно малите шумни водоскоци.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Малата градина забрмче со своите скриени, чувствителни тркалца и се придвижи; малите човечиња одеа низ шумата, трчаа преку сончевите лединки, облечени во убаво, сјајно крзно, а среде ситните дрвја лебдеа кусите делови на песната од височините и блескавите, модри и жолти бои што летаа. 35
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Тоа бил прекрасен изговор за скитање низ шумата, дување на драчот и грицкање на цветови; токму тоа Брунила Вексли и правела кога налетала на вујко Ејнар.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
МАЈМУНЧЕТО ГО БАРА СВОЈОТ ТАТКО Еден шумар со бавни чекори одеше низ шумата, замислен и сосема отсутен.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Мајмунчето очигледно помисли дека е тој татко му, откако сигурно пред тоа си го загубил некаде низ шумата.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Дури паѓаше дождот, полесно ни беше: шумолеше тој, не ладеше по вжештената кожа и се пробивме низ шумата, пат баравме.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Секој сака да го има во логорот, да го гали по главата и вратот, а му пика коска в уста, да му фрла дрвце низ шумата надевајќи се дека ќе скорне зајак.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
И пред да тргне одредот низ шумата, се покажа Дачо одејќи пополека, влечејќи се сиот преморен.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Последен одеше и по тесната патека низ шумата држејќи ја врската со Одредот.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Одредот се подели во групи и тргна низ шумата.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Змиулчето му јадеше од рака, го следеше во прошетките низ шумата, дремејќи во џебот од неговата избледена, но сè уште топла бунда или (кога сонцето ќе ја размрдаше) ползејќи по него.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Ќе се зададат авионите и народот ќе прсне да бега низ шумата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Шетаат девојките низ шумата ко забркани кози... со олкави очи вака.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Утрото, еве ги селаните, одат низ шумата и викаат: — Е-е-е-еј, дали има живи?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Некогаш низ шумите имало над 70 видови птици, разни видови диви животни , мислам дури и диви свињи, многу инсекти и влечуги - разни гуштери и змии.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Знаеш не сме ни до пола пат има уште одење до поштенскиот дом, па низ шума до детското одмаралиште, па низ парк-шума и дури потоа - голема угорница до врвот.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
- Вчера, претпладнето, со дедо, шетавме низ шумата накај реката.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Е, па, тролови се многу мали шумски џуџиња кои живеат во чашките од ливадските цвеќиња, дење спијат, а ноќе излегуваат и се движат низ шумата и гајле си немаат од темнината.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Најмногу сакаат да летаат врз крилцата на светулките и секогаш кога во Маврово ќе видиш светулка, да знаеш дека таа носи по еден трол врз своите плеќи.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)