Ех, да знаеше клетиот Х.Х., колку далеку, далеку ми прелетуваа мислите, додека минував жеден низ рајот на жртвувањето, сигурно пак ќе запреше на првата бандера, ќе го навиеше добро својот телефон и конечно ќе ѝ понудеше на Централата конечни несоборливи докази за мојата дефинитивна непоправливост.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Така ги следев Дог и Моли низ рајот на Ло Тек, изграден нос преку глава од отпадоци што дури ни Најт Таун не ги сакаше.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)