Се караа осамените фигури што акаа низ калдрмата.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Вчеравечер уште беше рано Низ калдрми тргнав пеш по градот Та здогледав едно купче збрано Деца, кај цртаат плочка Недалеку од плоштадот Ме понесе патот кон чаршија На мостот лошо реконструиран Човек ко мене пензиониран со жената стојат од каршија Ги поздравив и ми возвратија А кучиња скитници пријателски До следниот мост ме испратија
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
Но во автобусот до Вадим допреа пцости.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Чекореше, така осамен,низ калдрмата на Широк сокак, исполнет со пораката на вавилонското пророштво на сиџилите.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)