Смртта овде може да биде сфатена литерарно како стварно исчезнување на животот, психолошки како уништување на смислата на Себството, или еколошки како при природните несреќи.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Каков и да е текстот на преживувањето, тој мора да биде читан низ дискурсот на уништувањето.