низ (предл.) - гробишта (имн.)

Кога поминавме после низ селото, како пак низ гробишта да сме поминале.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Како во сон друг што му го кажувал, на доктор Миха му поминаа наредните денови и ноќи, споени во некоја колку сивина толку темнина, во која сè се препознава по научен навик а не со непосреден допир - од моментот кога го препозна синот во мртовечката картотека на Судската медицина, преку поворката низ гробиштата во која место тој да ја придржува жена си таа го придржуваше него заедно со ќерката, до тупотот на првата грутка земја што удри по сандакот на син му во гробот и оттогаш не престана да му одѕива во испразнетите гради, како грмеж од небото кој пред да одмине со облаците спалил една кревка тревка што ќе запусти цела душа.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Немав волја да одам долго низ гробиштата, ги гледав како мала бела шумичка, смрзната во мразот на смртната зима.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Црквата беше оградена, добитокот шеташе низ гробиштата, ги поганеше гробовите, ги уништуваше дрвцињата, цвеќињата. Дрвената ограда беше распадната, изгниена.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)