Организацијата на времето е спроведена просторно така што низ единица простор (2 инча=1 сек.) се добиваат инаку недостапни траења како 4/7 плус 2/3 плус 1/5 шеснаестина нота во секунда.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Позната е Кејџовата изведба при која испи чаша вода со контактен микрофон прицврстен за вратот, така што како звучен резултат се доби силно гргорење на водата која минува низ грлото.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Електро-акустичната верзија на 4’ 33’’ со име 0’ 00’’:4’ 33’’ бр.2 се состои од дисциплинирано изведување на една не-музичка акција во полето на високото појачување на звукот.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Горчината од под јазикот почна да ѝ пропаѓа низ грлото слевајќи се во стомакот каде што ѝ предизвика болен грч. - Господе! Што е ова?
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Чашката ракија Никодин не ја испи, едноставно само ја истури низ грлото.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Низ грлото на Отец Симеон по толку време потече првиот оган.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Горчлива плунка ти се цеди низ грлото и како отров го стега со обрач.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Во друштво со неа крај морскиот брег, брановите звучеа како погонска сила за неговите чувства, дуваше освежувачки солен воздух со блага доза на афродизијак, добрата риба беше предобро приготвена и белото вино толку лесно му се лизгаше низ грлото правејќи сѐ пред него да биде рамно и проодно до бескрај.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Го срка кафето со израз на задоволство – од тивките милувки на сонцето по тилот и топлата црна течност низ грлото.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Од утре ќе ја забравам вратата, ќе ги спуштам ролетните, ќе ги исклучам телевизорот, фрижидерот, машината за перење, ќе ги изгорам фотографиите, писмата и сите останати продукти на хуманизираната носталгија, ќе се соблечам и... ...во мракот, во молкот, ги начулам ушите, пуштам да ми се провлече 'ржењето низ грлото, нечујно газам по тепихот од трева, бршлен, од мравки и изгниени коски на жртвите, ги насетувам, од другата страна на решетките, преплашените контури на полуќелавите, бледи чиновници, го одбирам најмалиот, најизгубениот, веќе му го распознавам лицето што со мазохистички грч се ѕвери во мене, со побелените прсти го стиска работ од канцелариската маса, врз која лежи расфрлена хартија, избраздена со црвен фломастер, немарно се испружувам, токму до неговата нога, загризувам силно, под платното на пантолоните, под епидермот, но не дозволувајќи му на сечивото на забот да оди подлабоку, заплачува додека со јазикот нежно минувам по ранетото место, сѐ уште воздивнувајќи од болка го зграпчува црвениот фломастер, нервозно зачкрипува по хартијата... волшебниот лет на шарената топка или повеќезначност на современиот театар ...
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Човекот долго пиеше шумно пропуштајќи ја водата низ грло.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Течноста како пламен се лизна низ грлото и во широка поплава се разлеа во него.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Престрашеноста пред насилството се врежа во него како студена лигава змија која ползеше низ грлото, гушејќи го.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Денес го замолив Превер само малку да ме одмени или да украдам барем од неговиот гениј Но зборот кој плени не доаѓа лесно Заглавен в челуста на мојот ѕвер Не излегува низ грлово тесно А јас кутриот волонтер Несреќен ко осамен солитер Прогонет ко декадентен Бодлер Корисно сакав да направам нешто...
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
Човекот долго пиеше шумно пропуштајќи ја водата низ грло.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
К* мисли, жешко е, задушливо, мисли, дали ќе заврне, како да се наоблачува, гледа, масна и дебела мува зуи и се удира во стаклото, мисли, добро би ми дошло едно ладно пиво, чувствува, студено пиво му се лизга низ грлото, К* со слузокожата чувствува пријатен вкус на непцето и гасови во носот, гледа, соседското куче се довлечкува под прозорецот.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Видов како се лизга низ грлото на тоа куче и како се спушта во неговото тело.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
- Да ја испржевме и да го натопевме, па да видиш како ќе се лизгаше низ грлото.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)