Антонио помисли како воопшто не го зачудува страста на пријателот кон водите, наспроти бројните сонародници на патрицијот кои на почвата и го даваа сето богатство и достоинство, а морето им го оставаа на туѓинците – Ѓеновјаните, Венецијанците, Сиријците, Русите.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)